Biedne istoty (okładka  miękka, wyd. 11.2023)

Świetne

Książka jest świetna, nie można się od niej oderwać. Polecam bardzo wszystkim. Nie mogę porównać jej do filmu bo go jeszcze nie widziałem, ale domyślam się ze film - tak jak ta książka - rewelacja! Prawdopodobnie najlepsza książka , jaką kiedykolwiek przeczytałem.

Super książka ! Film obejrzeliśmy 2 razy, potem książka. Książka zaskakuje chyba jeszcze bardziej, szczególnie jej zakończenie; trzeba przeczytać wszystko !

Inna, dziwna książka. Według mnie warto ją przeczytać. Ciekawa jestem filmu.

Najlepsza książka jaką w życiu miałam okazję przeczytać

Zaskakująca ,

Wspaniała ❤️

polecam

Ok

Zawsze przed obejrzeniem filmu staram najpierw przeczytać książkę, na podstawie której ów film powstał. Tym razem książki przeczytać nie zdążyłam, natomiast byłam tak bardzo ciekawa „Biednych Istot”, że udałam się do kina. Zaciekawiły mnie jednak głosy osób, które przeczytały książkę i krytykowały filmowe dzieło Yórgosa Lánthimosa. Po lekturze potrafię zrozumieć krytyczne głosy, nawet się z nimi zgodzić, mimo wszystko adaptacja filmowa wywarła na mnie ogromne wrażenie. W przeciwieństwie do filmu, w którym to widzimy całą historię w tzw. czasie rzeczywistym i jesteśmy niemymi obserwatorami z boku, w książce historia Belli opowiedziana jest nieco inaczej. Alasdair Gray postanowił użyć bardzo ciekawej techniki mającą na celu urzeczywistnienie historii, o której czytamy. Historia zaczyna się bowiem w momencie odnalezienie tajemniczych zapisków niejakiego Archibalda McCandlessa. Zapiski te opowiadają niesamowitą historię Belli (czy może też Victorii), kobiety która została ożywiona po śmierci przez doktora Gordona Baxtera. Całą trójkę zaczyna łączyć silna więź, ale… czy na pewno? Jak wspomniałam widzimy świat jedynie oczami Archibalda i jego interpretacje opowieści, która tak naprawdę opowiedziana powinna zostać przez samą Belle (co ma miejsce pod koniec dzięki jej listowi, który dołączony został do historii jej męża). Zatem w historii Archibalda, Bella to dziecko w ciele dojrzałej kobiety, której na nowo trzeba tłumaczyć rzeczywistość. A że rzeczywistość jest zbyt brutalna Gordon Baxter, jej twórca, zwany przez nią Bozią, tworzy przed nią alternatywną rzeczywistość, w którą główna bohaterka ufnie wierzy. Dopiero udając się w podróż z prawnikiem Duncanem Wedderburnem, w której to poznaje nie tylko uciechy cielesne (zwane przez nią weseleniem), ale także system i niesprawiedliwość świata rządzonego przez mężczyzn. Każdy bowiem napotkany na jej drodze mężczyzna starał się ją usidlić, narzucając własne poglądy, odmawiając jej prawa do cielesności w takim zakresie, w jakim tego potrzebowała. Dla takich kobiet przeznaczone jest tylko jedno miejsce, a jest to dom publiczny. Wątek owego domu publicznego jest powodem niezgody osób, które książkę przeczytały wobec wizji reżysera filmu. W książce bowiem dom publiczny jest epizodem w życiu bohaterki, który jednak pokazuje jej kolejny raz świat kobiet wykorzystywanych, niemających wyboru ani podmiotowości. Film przedstawia ów epizod w nieco bardziej rozbudowany sposób, niekoniecznie, negując moralność owych miejsc. Dla osób oglądających film być może książka wydawać będzie się nudna, opiera się on, bowiem głównie na monologach i dialogach bohaterów. Rzeczywiście w filmie jest znacznie więcej akcji i dramatu. W książce jednak przedstawione jest coś, czego w filmie nie ma. Podmiotowość Belli (Victorii) i historia opowiedziana jej oczami. Książka dla mnie, jest swego rodzaju oskarżeniem przed próbą opowiadania kobiecych historii męskim okiem. Co paradoksalnie dzieje zarówno z ręki autora książki, jak i reżysera. Natomiast fikcyjna, bądź co bądź postać Belli, w książce otrzymuje głos, sprzeciwiając się swojemu wizerunkowi w historii swojego męża. Takiej możliwości nie ma filmowa Bella. W filmie jest wytworem genialnego doktora Baxtera, w książce otrzymuje swoją tożsamość, wykształcenie, osiągnięcia i przede wszystkim świadomość podejmowanych decyzji. Uważam, że warto przeczytać książkę, która inspirowana jest (z nutą prześmiewczą) bardzo mocno na wiktoriańskich opowieściach grozy, z pięknymi ilustracjami, mającymi na celu, jeszcze bardziej ją uwiarygodnić. Nie powiem wam, co jest lepsze książka, czy film, sami proszę zdecydujcie, która wersja Belli jest wam bliższa.