Biały kieł (okładka  twarda, wyd. 01.2018)

Ukochana książka mojej młodości. Przenosi czytelnika do innego świata dalekiej północy i to jeszcze widzianej z perspektywy wilka!

Fanscynująca i ciekawa opowieść o lodowej krainie, przyjaźni i wilkach ^^ Polecam!

Niech wnuczka pozna moich bohaterów😁

PRZYJAŹŃ CZŁOWIEKA I ZWIERZĘCIA Czemu warto przeczytać Białego Kła? To dobre pytanie, bo do schematu historii tu zawartej popkultura nie tyle nas przyzwyczaiła, co najzwyczajniej zraziła. Dzieci pewnie wciąż bawią się nieźle na filmach o przyjaźni człowieka i zwierzęcia, ale to głownie dlatego, że nie znają całego mnóstwa obrazów, które powstały wcześniej. Człowiek w książkach i na kinowym ekranie zaprzyjaźniał się z psami, słoniami, delfinami, pandami, nawet orką – i to przecież niejednokrotnie. Każdy potrafi wymienić po kilka tego typu dzieł, w większości niestety marnej jakości (ta zresztą pogarsza się z każdą kolejną produkcją). Dlaczego więc warto przeczytać Białego Kła? Bo, że warto, nie ulega wątpliwości. Bo to klasyka i jeden z prekursorów podobnych dzieł? Też, ale nie do końca. Warto głównie dlatego, że to po prostu świetna książka, napisana pięknym, choć szorstkim językiem, potrafiąca poruszyć i dużych i małych odbiorców. Historia opisana przez Jacka Londona zabiera nas do kanadyjskiego Jukonu. Jest koniec XIX wieku, trwa gorączka złota. Dwaj mężczyźni, Bill i Henry wiozą na prowizorycznych saniach zwłoki. Ma się odbyć pogrzeb zmarłego, ich zadanie natomiast polega na przetransportowaniu ciała przez skute lodem, zaśnieżone i zalesione tereny, jakie ciężko jest nazwać przystępnymi. Raz po raz atakowani przez wilki, które pożerają ich psy, obawiają się najgorszego. Jaki los ich spotka Jednak to nie oni, ani też inni ludzie, są bohaterami tej opowieści, a wilki, których losy śledzi czytelnik. A dokładniej jednego, Białego Kła, jak zostanie ochrzczone szczenię urodzone przez pewną wilczycę. Kieł nie ma łatwego życia. Trafia do indiańskiego obozu, tam jednak czeka na niego alienacja i wrogość. Jego brutalne życie doprowadza psio-wilczego potomka na krawędź śmierci. Kiedy zdziczały trafia pod opiekę kolejnego pana, nic nie zapowiada, że już wkrótce zrodzi się z tego przyjaźń, jakiej chyba nie widział świat. Dużo można by mówić o Białym Kle, jego tle i analizie. Że London, który sam był zresztą poszukiwaczem złota w Klondike (a przy okazji kłusownikiem, marynarzem i reporterem – między innymi, oczywiście), oparł ją na własnych doświadczeniach. Że pisał pod wpływem idei Karola Darwina, Herberta Spencera, Karla Marxa i Friedricha Nietzschego. Że kiedy za rządów Hitlera palono książki, znajdowały się wśród nich także jego dzieła. Ale to wszystko było już mówione wcześniej, a nie o to przecież chodzi. Sednem jest to, że powieść czyta się rewelacyjnie, mimo że od jej pierwszego wydania minęło już ponad sto lat. Docenienie jej świeżości może przyjść z trudnością współczesnemu czytelnikowi, niepostrzegającemu Białego Kła przez pryzmat epoki, w której powstał, ale nie da się nie docenić jego jakości. Sam pomysł jest stosunkowo prosty, nie on stanowi największą wartość. Tu liczą się emocje, jakie wyzwala, tło historyczne i sceneria opowieści odmalowane w fascynujący, dosadny sposób, i wspaniały styl, w jakim London nam to wszystko podaje. Bo Kieł to książka napisana po prostu pięknie, w sposób nieco szorstki, ale krwisty i literacko znakomity. Już dla takiego pisarstwa warto po tę powieść sięgnąć, a przecież cała reszta również nie zawodzi. Warto też nadmienić kilka słów o najnowszym wydaniu. Twarda oprawa i okładka po części stylizowana na starsze wydania, robią miłe wrażenie. Całość jest też bogato ilustrowana, w całkiem nie najgorszy sposób, bo prace Joanny Sapkowskiej-Pieprzyk nie wyglądają źle, jednak tu wolałbym klasyczne rysunki. Młodszym odbiorcom pewnie bardziej przypadną do gustu, więc każdemu zostawiam to do indywidualnej oceny. Całość natomiast polecam bardzo, bardzo gorąco. Warto pod każdym względem.

Coś mówił mi ten tytuł. Byłam pewna, że słyszałam o takim filmie, pewnie nawet oglądałam jego fragment, ale zbytnio nie mogłam przypomnieć sobie fabuły. Książka okrzyknięta klasykiem, Jack London znanym pisarzem, a ja w ogóle go nie znałam. Stwierdziłam jednak, że warto mieć w swojej biblioteczce książkę zaliczającą się do klasyki literatury, ale też pięknie wydaną, która przez kilka lat będzie ozdobą. Zabrałam się więc za Białego Kła. Za historię o wilczycy, a później o jej synku, który został psem. Nigdy nie myślałam, że zaciekawi mnie książka o wilku. Przysięgam, że żaden thriller czy kryminał nie wciągnął mnie w ostatnim czasie tak jak ta powieść obyczajowa. To zwierzę przeżywało tyle przygód, ale przede wszystkim tyle emocji, że nie potrafiłam traktować go z obojętnością. Białego Kła poznajemy, gdy jest szczeniakiem (jego rodziców jeszcze wcześniej), a później przemierzamy z nim świat, od lasu, przez indiańską wioskę, po Florydę. Jesteśmy też świadkami jego wewnętrznych przemian i rozterek. Jack London pięknie opisał to, co dzieje się w sercu zwierzęcia. Nie mówił tu o miłości czy o innych cechach bliskim ludziom. Opisywał wszystko z perspektywy wilka, który czuje, ale nie potrafi tych emocji nazwać. Dlatego nie czytamy o strachu, ale o Nieznanym, nie o kochaniu, ale o instynkcie, nie o przywiązaniu, ale o prawie, ale i tak potrafimy to wszystko przełożyć na świat ludzki. Niesamowita praca autora. Biały Kieł to ponadczasowa opowieść, którą poznać powinien każdy. Nie spodziewałam się, że ta historia wywoła we mnie tyle emocji: wzruszenie, zaciekawienie, złość, zdumienie, nostalgię, ulgę, strach. Nie odmawiajcie sobie tego pięknego wydania i tak cudownej opowieści, która złapie was za serce i nie będzie chciała puścić. Nie trzeba czytać o ludzkich tragediach, by się wzruszyć. Równie dobrze można przejść przez życie z małym wilczkiem, który stał się psem.

Mam wielką słabość do twórczości Jacka Londona. Jego styl, wrażliwość, talent do tworzenia wyjątkowych bohaterów, ponadczasowa treść- to wszystko oprószone zdrową męskością... jest idealne. BIAŁY KIEŁ od dawna był na mojej liście książek do przeczytania i wreszcie stało się, a rezultat jest zgodny z przewidywaniami - czyli: było pięknie. Gdy czytałam ZEW KRWI serce mi pękało i tak samo me biedne serce zareagowało w tym przypadku - BIAŁY KIEŁ porusza najczulsze struny duszy. Dlaczego? Ponieważ jest prawdziwy, surowy, zimny, ale przy tym pełen miłości i to miłości nie takiej "ludzkiej", która potrafi zdradzać, ale tej psiej - najwierniejszej, nieznającej zdrady. Sam Jack London w życiu popełniał błędy i to błędy niewybaczalne, jak zauroczenie komunizmem - na szczęście opamiętał się, choć dojście do prawdy mu trochę zajęło... jednak jako pisarz, był absolutnie bezbłędny. Gdy czytam jego opowieści czuję kujące pragnienie pisania tak, jak on. Taki talent, to wielki dar i skarb dla każdego, kto sięgnie po historie spod pióra Londona. BIAŁY KIEŁ, podobnie jak ZEW KRWI Wydawnictwo Zysk i S-ka wydało fenomenalnie. Elegancka oprawa, ilustracje Joanny Sapkowskiej-Pieprzyk, tłumaczenie Stanisławy Kuszelewskiej, praktyczna, klasyczna zakładka-tasiemka... to wszystko sprawia, że chce się mieć tę książkę i inne książki z tej serii. wilk, który był psem - pies, który był wilkiem 8/10 Wydawnictwo Zysk i S-ka