A miało być tak pięknie! (okładka  miękka, wyd. 05.2019)

Lektura ciekawa, główna bohaterka budząca rekcje od sympatii do kompletnej negacji , jednym słowem samo życie. Polecam zarówno jako lekturę wakacyjną i na długie jesienne wieczory.

Lekka, z charakterystycznym dowcipem, ale nie najlepsza z książek tej autorki. Wydaje mi się, że pisanie w pojedynkę lepiej robi dla treści

Świetnie napisana, dobrze się czyta, czekam na kolejną . Polecam

Kobieca książka żona mówi że ekstra

Kalicińska -zawsze dobra książka

Miła lekka bardzo przyjemna

Jak zwykle - NIEZWYKŁA

Chyba każdy z czytelników słyszał o Małgorzacie Kalicińskiej. Serial na podstawie serii o Rozlewisku podbił serca Polaków. Oglądało się każdy odcinek. Emocjonowały perypetie życiowe Gosi. Teraz autorka postanowiła połączyć swoje siły z bratanicą - Katarzyną i napisać historię Dominiki - nieco zagubionej dziewczyny, która szuka szczęścia w życiu. Tytuł powieści brzmi ,,A miało być tak pięknie!", w tych słowach pobrzmiewa nutka rozczarowania. I niestety, ale prawda jest taka, że ta powieść jakoś mnie nie porwała. Po prostu się przy niej wynudziłam. (...) Główną bohaterką tej historii jest Dominika. Dziewczyna ma dziewiętnaście lat, a podczas próby do spektaklu poznaje Janka - chłopaka, który robi na niej duże wrażenie. Po próbie odprowadza ją, następnego dnia o świcie gra pod jej oknem na skrzypcach. Ideał. Życie szybko się toczy. Okazuje się po jakimś czasie, że dziewczyna jest w ciąży, biorą ślub cywilny, później kościelny, chociaż z nie małymi przeszkodami, bo Dominika jest ateistką. Ich życie kwitnie. Po jakimś czasie jednak sielanka jaka panowała w ich związku mija. Janek podczas prób do kolejnego spektaklu poznaje młodą dziewczynę, z którą zdradza Dominikę. Ona zaś po paru latach nieudanego małżeństwa, opieki nad dzieckiem rozwija swoją znajomość z Maćkiem - znanym operatorem filmowym. Wkrótce bohaterka przekonuje się, że życie jest przewrotne, a każdy dzień może przynieść nowe, nieoczekiwane zmiany. Przyznam szczerze, że podczas czytania tej powieści nie miałam przed oczami konkretnych ludzi z życia jednej z autorek np. aktorów, bliskich jej osób itp. Po prostu dopiero po przeczytaniu całej powieści, próbując dowiedzieć się czegoś więcej o autorkach, jak to mam w zwyczaju dowiedziałam się wyżej wymienionych informacji. Ja jednak traktuję powieść ,,A miało być tak pięknie!" normalnie, jak historię, która powstała w wyobraźni autorek. Dominika to ciekawa postać. Jest silna, niezależna, ale zarazem zagubiona w życiu. Wydaje się, że kocha Janka. Jednakże gdy mężczyzna ją zdradza, dziewczyna jest rozżalona, nie chce go więcej widzieć, po czym po jakimś czasie wybacza mu. I tak wiele razy. Bo rodzice (a właściwie jej matka) mówią jej by nie rozbijała rodziny; by mu wybaczyła, bo jak to tak rozwód w ich rodzinie. Bohaterka wmawia sobie, że robi to wszystko dla dobra ich syna, ale tak naprawdę już wtedy widać, że nie kocha już męża, że nie chce go widzieć, a takich sytuacji w tej książce nie jest mało. W końcu cała ta sytuacja zostaje przerwana po paru latach w momencie, gdy dziewczyna śmiało pokazuje swoje uczucie do poznanego jeszcze przed laty cenionego operatora filmowego Maćka. Kobieta nie rozwiodła się z własnym mężem, oszukuje samą siebie, a na dodatek wdaje się w romans z żonatym mężczyzną. Pytanie nasuwa się więc samo : Dlaczego nadal pozostaje w związku, dlaczego pomimo tego, co zrobił jej mąż nie rozwodzi się z nim ? Główna bohaterka jest pełna sprzeczności - raz irytuje, wręcz denerwuje czytelnika, popełnia szereg irracjonalnych błędów. Jest naiwna, ślepa na to, jakie naprawdę jest życie. Czasami jednak jest odważna, podejmuje słuszne decyzje. Nie jest idealna i to mi się w niej bardzo podoba. Jest po prostu normalnym człowiekiem, który ma prawo się pomylić. Mimo wszystko jakoś nie mogłam się do niej przekonać. Po prostu jak dla mnie ta jej infantylność w niektórych sytuacjach bardzo denerwowała. Na tyle, że po prostu podczas czytania tej powieści tylko się denerwowałam. Książka napisana jest lekko. Jest wciągająca, szybko się ją czyta ze względu na styl, jaki został zastosowany do napisania tej powieści, ale wynudziłam się przy niej. W życiu głównej bohaterki co prawda wiele się dzieje, ale jakoś nie angażowało mnie to na tyle, na ile bym oczekiwała. Po prostu jej zachowanie bardzo mnie irytowało. Poza tym jej życie jest bardzo dokładnie opisane - to co robi codziennie, imprezy i wyjazdy, nowe programy. Mamy tutaj bardzo mało dialogów. Większą część książki stanowią opisy, z których większość tak naprawdę mało wnosi do fabuły np. zabaw, imprez towarzyskich. Nic ciekawego, ważnego dla bohaterki podczas nich się nie dzieje. Ma się wrażenie, że są opisane tylko po to, aby były. Poza tym często używany jest też czas przyszły. To nie do końca mi się podobało. Nie lubię, gdy ktoś coś zapowiada. Wolę, gdy książka idzie swoim własnym tempem, nie zdradza nam wydarzeń, które będą miały miejsce w przyszłości. Nie mogę jednak zaprzeczyć, że w całej powieści nie zdarzały się momenty zabawne, które sprawiły, że uśmiechnęłam się czytając tę historię. Jest ich trochę, jednak mimo wszystko nadal w pamięci miałam chwile, w których po prostu się nudziłam. (...) Całą recenzję przeczytasz na blogu https://mojswiatliteratury.blogspot.com/2019/06/katarzyna-kalicinska-magorzata.html

Poznajemy młodą, przebojową dziewczynę o imieniu Dominika, która kocha teatr i wszystko, co z nim związane. Jednocześnie marzy o pracy w telewizji. Jest wykształcona, oczytana, wygadana, ładna, lubiana i adorowana. Cały świat stał przed nią otworem. Przy każdej sprawie daje z siebie 100% i żyje w ciągłym biegu. Po dobrze wykonanej pracy uwielbia imprezować do upadłego w gronie licznych znajomych. W pewnym momencie Mika się zakochuje. Z czasem pojawia się na świecie dziecko, a w sferę uczuciową wkracza proza życia. Do czasu... Czy dziewczyna znajdzie prawdziwe szczęście i miłość aż po kres? Jak dalej ułoży jej się życie zarówno prywatne, jak i zawodowe? Początek lektury zapowiadał wciągającą, słodko-gorzką historię o młodej dziewczynie, jej wyborach życiowych, dążeniu do realizacji marzeń oraz sile miłości i przyjaźni. Niestety im dalej tym robiło się mniej ciekawie, czasami mdło, nudno i denerwująco. Końcówka znów bardziej udana, ale oceniając całokształt książka mnie ani nie porwała, ani do siebie nie przekonała. Główna bohaterka drażniła do granic możliwości. Niby rozsądna niby przebojowa, ale bardzo niezdecydowana. I te wieczne imprezy, ja bym nie mogła pracować w mediach, bo wygląd wyglądem, ale wątroba by mi padła już po kilku miesiącach. Czasami miałam wrażenie, że Mika sama nie wie, czego chce, poza tym jest bardzo egoistyczna. Uważała, że zawsze tylko ona ma rację. Nie potrafiła pojąć, że ktoś może mieć inne zdanie, wyobrażenia albo że nie chce wciąż tylko przeć naprzód i zmieniać świat. Odebrałam ją jako osobę, której nigdy nie da się zaspokoić, nieustannie musi być w centrum zainteresowania, w ciągłym ruchu. Dla mnie to męcząca cecha charakteru. Środowisko medialno-filmowe również mnie nie zachwyciło, czasem wręcz zniesmaczało. Wolę czytać o innych kręgach niż o sławnych, szczupłych, pięknych i bogatych. Zawsze po przeczytanej lekturze, która nie przypadła mi do gustu, staram się wyszukać jakichś pozytywów. Znalazłam. Na plus zaliczam fakt, że Autorki fajnie opisały lata późnego PRL. To, co oglądała, czytała, posiadała czy znała bohaterka i ja dobrze pamiętam. Ogarnął mnie sentyment, bo bądź co bądź to przez pewien czas była i moja rzeczywistość. Zabrakło mi jednak w lekturze jakiejś głębi, przesłania, które zmusiłoby mnie do refleksji, bo to, że w życiu wszystkie granice są płynne, że decyzje determinują nasz los, że trzeba walczyć o siebie, starać się realizować marzenia, i że w życiu nic nie trwa wiecznie ani smutek, ani szczęście to już wiem doskonale. Historię o Dominice czytało się szybko. Autorki operowały przyjemnym stylem, ale dla mnie to trochę mało. Nudnawe czytadło na jeden wieczór. „A miało być tak pięknie!”. Za możliwość zapoznania się z treścią książki dziękuję Wydawnictwu Słowne.

"Jeśli są ludzie, którzy cię lubią i nie lubią, to znaczy, że jesteś jakaś, a jeśli wszyscy tylko niby lubią, jesteś nijaka".............................................Dominika, dziewczyna odważna, zwariowana i pełna optymizmu, wkroczyła w swoje dorosłe życie szybko i z wielkim hukiem. Pierwsza miłość błyskawicznie zwieńczona ślubem, nieoczekiwane macierzyństwo i jeszcze mniej oczekiwana zdrada męża zakończona rozwodem. Powiecie - takie jest życie, nie ona pierwsza i nie ostatnia. Jednakże przypadek Miki jest wyjątkowy - dziewczyna właśnie skończyła 22 lata, gdy po raz pierwszy zawalił się jej świat. Bierze się jednak w garść, kontynuuje studia i zaczyna pracę w telewizji. Nowe życie, nowa miłość, nowy związek, drugie dziecko, ale wciąż ta sama Dominika, silna, przebojowa i szalona. Autorki opisały życie, które bardzo dobrze znają. Myślę, że duża w tym zasługa Pani Katarzyny, książka bowiem zawiera sporą dawkę wątków autobiograficznych. Wcale mnie to nie dziwi, bo jak wiarygodnie opisać ten hermetyczny świat nie będąc jego częścią. Autorki odkrywają przed nami kulisy pracy w telewizji, życia jego pracowników, zawodowych zależności, układów i relacji. Mozolne wspinanie się po drabinie, to nie jedyny problem stojący przed naszymi bohaterami. Ciągła walka o utrzymanie pozycji zawodowej, szalone życie towarzyskie i zmaganie się z rodzinnymi problemami, jest dla Miki codziennością, w której dziewczyna doskonale się odnajduje. "A miało być tak pięknie!" nie jest książką przedstawiającą tylko i wyłącznie świat telewizji i wielkich pieniędzy. To także opowieść o walce z przeciwnościami losu, o codziennych upadkach, sile woli, niezłomności i walce o własne marzenia. Mika, która jest silną osobą nie ustrzegła się życiowych błędów. Stara się jak może trzymać wszystkie sznurki w garści, ale życie i tak pisze swoje własne scenariusze. Są dni kiedy balansuje na równi pochyłej zupełnie nie zdając sobie sprawy, że jest o krok od katastrofy. Zresztą nie pierwszy i nie ostatni raz. Panie Kalicińskie napisały powieść pełną szalonych zwrotów akcji. Powieść, która bawi, inspiruje i uczy, że mimo życiowych porażek, popełnianych wciąż błędów i bolesnych upadków nigdy nie wolno się poddawać, a gdy już sięgniemy dna to tylko i wyłącznie po to, by się od niego odbić. ................................................. "Życie pisze ciekawe scenariusze. Jak depresja - to z oceanem łez i dymem rozpaczy. Jak coś dobrego - to z przytupem!"..........................................recenzja pochodzi z mojego bloga........................................wrotkaczyta.blogspot.com