Zdradliwe iluzje. Constantine (okładka  miękka, wyd. 06.2023)

Kolejny tom przygód bohaterów świata DC. Tym razem Constantine w nowej, ciekawej odsłonie 😀

PATRZ, JAK ZMASAKROWALI MOJEGO CHŁOPCA No to stała się rzecz, która stać się nie powinna – ktoś wziął (ktoś, czyli duet Garcia / Goodhart) i zrobił przygody Johna Constantine’a w wersji młodzieżowej. Pewne podobne próby już były, bo w komiksach głównonurtowych pojawiał się przecież w złagodzonej wersji, podobnie jak w animacjach od DC, ale żeby tak zrobić mu taki własny komiks? No tego chyba jeszcze nie było. Ale teraz jest i tak w skrócie, rzecz to nawet spoko, jako album dla młodzieży. Taka bliższa ziemi urban fantasy z bohaterami wyglądającymi, jakby wyrwać ich z jakiegoś kiepskiego boysbandu dla małolat. Ale jako John Constantine to już mi nie leży zupełnie. Bo to taka postać, która jednak nadaje się do komiksów tylko dla dorosłych i to widać, a obniżenie wieku docelowego odbiorcy nie wyszło mu na dobre. John Constantine, mag, ale i… muzyk. Tak, właśnie tak. I tym razem udając, że o magię chodzi, trafia do USA, gdzie ma zająć miejsce w zespole jego przyjaciółki, Mucous Membrane. Ale, że od magii się nie odcina i z ekipą muzyków zaczyna się nią bawić, konsekwencje będą nieoczekiwane i być może tragiczne… Gdyby nie to, że czytam wszystko o Constantinie, bo to jedna z moich ulubionych postaci od DC, nie sięgnąłbym po ten album. No ale nie jest to album, po który sięgnąć powinien jakikolwiek fan cynicznego brytyjskiego maga, uprzedzam lojalnie. To rzecz stricte dla miłośników tych młodzieżowych powieści graficznych, którymi Egmont raczy nas od dłuższego czasu. I o ile większość z nich naprawdę świetnie się sprawdzała, bo sięgała po postacie, o których można, a czasem nawet trzeba, opowiadać w wersji niemalże familijnej, o tyle John w ogóle tu nie pasuje. Więc z tego Johna, którego znamy i kochamy (a najczęściej kochamy nienawidzić), nie zostało tu prawie nic. A żeby jeszcze dopełnić tej „przemiany”, scenarzystka tego wiecznego samotnika wciska bardziej między ludzi. Okej, John nigdy sam nie działał i fakt, był kiedyś w zespole, ale wszystko to jest tutaj zmienione, przeinaczone i wygładzone. No i jako fanowi serii, ciężko mi to przełknąć, ciężko czytać o tym Johnie, jak z boysbandu i ciężko patrzeć na te wypielęgnowane buźki, podczas gdy powinny to być twarze zmęczone, blade i zbyt stare, jak na swój wiek. No ale zamysł był taki, by to jednak uwspółcześnić, by zrobić dla młodszych nastolatków i by było to takie sympatyczne, niewymagające i może odrobinę mroczne, ale jeśli już mrok to taki, jak w „Zmierzchu”. Więc jako kolejny tom „13+”, jak pisałem, całkiem to spoko, choć seria miała wiele lepszych odsłon. Jako John… Cóż, myślę, że gdyby w ręce dostał to lepszy scenarzysta albo scenarzystka, ktoś kto zrobiłby z tego ponurą opowieść o chłopaku z problemami, samotniku i cyniku parającym się magią, w której niewiele mu na razie wychodzi, byłoby lepiej. Jest jednak, jak jest i na usta ciśnie się ten słynny cytat z „Ojca chrzestnego: Patrz jak zmasakrowali mojego chłopca.

John Constantine jest czarodziejem i to mającym niemały talent. Nie widzi powodów, aby miał się uczyć, nad nią panować od innych, uważa, że poradzi sobie sam. Kiedy słyszy o tym, że ma wyjechać do szkoły, a na dodatek jest to propozycja jego ojczyma, nie zamierza się na to godzić. Jednak za namową przyjaciółki zmienia zdanie i choć teoretycznie ma zgłębiać magię jako uczeń znanej czarodziejki, jego plany są zupełnie inne. Constantine wyjeżdża do Ameryki, aby występować jako wokalista Mucous Membrane, punkowego zespołu swojej przyjaciółki. Zaczyna dość mocno sobie pogrywać, używać magii bez zastanowienia, co ma swoje konsekwencje. Jakie? Co takiego się stanie? Jak poradzi sobie z tym John? Czy zrozumie swoje błędy? Amelia zdecydowanie lubi powieści graficzne i z chęcią sięga po wszelkie nowości. „Constantine. Zdradliwe iluzje” według niej był ciekawy, wciągający, z fabułą, która nieraz zaskoczyła. Przygody bohatera śledziła z przyjemnością. To opowieść o braku zaufania zarówno do ojca, jak i ojczyma, młodzieńczym buncie, talencie, odkrywaniu własnego „ja”. Pełna tajemnic, sekretów, niebezpieczeństwa. Jeśli chodzi o Johna, według córki jest bohaterem, który może nie jest idealny, ale zdecydowanie daje się lubić. Z jednej strony zbuntowany, niesłuchający rad, myślący, że wszystko wie najlepiej, z drugiej opiekuńczy. Wizualnie powieść ją zachwyciła. Rysunki według Amelki są wspaniałe, nie tylko z ochotą je oglądała, ale również próbowała podobne narysować (z większymi i mniejszymi sukcesami może kiedyś da się namówić, żeby je pokazać). „Constantine. Zdradliwe iluzje” to powieść graficzna o pewnym młodym czarodzieju, który jest mocno zbuntowany i nie zamierza nikogo słuchać. Mojej nastoletniej córce się podobała i z przyjemnością polecamy. Recenzja pojawiła się również na moim blogu -Mama, żona - KOBIETA

Skusiła mnie postać tego „superbohatera” znanego z wyśmienitego filmu „Constantine” z Keanu Reeves’em w tytułowej roli. John to uzdolniony, choć nieokrzesany czarodziej, który przekorą i dość wysokim ego podbija środowisko rówieśników. Pod pretekstem nauki wyjeżdża do Ameryki by dołączyć do punkowego zespołu przyjaciółki. Podczas zabawy z wykradzioną księgą zaklęć, jedno z nich wymyka się spod kontroli, stając się punktem wyjścia do kolejnych coraz bardziej przerażających wydarzeń. Komiksowy Constantine różni się diametralnie od filmowego wizerunku. Niestety… W „Zdradliwych Iluzjach” widzimy nastoletniego blondyna o wyglądzie Kena, którego preferencje seksualne mogą nieco zszokować. Tak, TE tematy są tutaj również akcentowane. Nie znam genezy tej postaci, ale wydaje mi się, że została ona w tym przypadku nieco nagięta do współczesnych realiów. Czy to dobrze? Zależy kto pyta i dla kogo ten wywiad. Osobiście chyba obejrzę raz jeszcze Keanu wypędzającego demony.

John Constantine to młody buntownik. Jest czarodziejem, ale nauka magii pod okiem nauczyciela nie jest dla niego. Nie tak widzi swoją przyszłość. Wyjazd do Ameryki okazuje się być przełomowym krokiem w jego życiu. Miejsce wokalisty w zespole punkowym czeka. Chłopak i pozostali członkowie zespołu zaczynają "bawić się" magią. Wszystko układa się wręcz idealnie do czasu, aż jedno z zaklęć wymyka się spod kontroli. Życie jego przyjaciółki jest zagrożone. Sytuacja jest na tyle poważna, że John prosi o pomoc swojego ojczyma. "Constantine. Zdradliwe iluzje" to powieść graficzna, która zachwyci młodych odbiorów grafiką i wciągającą akcją. Dzieje się dużo i zdecydowanie nie jest monotonnie. Będą mieli okazję przekonać się także o tym, że potęga magii bywa zdradliwa, a cierpliwość i szlifowanie swoich umiejętności popłaca. Nie zabraknie także siły przyjaźni, odkrywania własnego JA i relacji nastolatka z rodzicami.