Wstęp do mechaniki kwantowej (okładka  miękka, wyd. 10.2021)

książka jest niesamowita. wiadomo, że fizykę kwantową jest bardzo ciężko zrozumieć, na szczęście autorzy tłumaczą zagadnienie i dają do niego zadania do samodzielnego wykonania. Książka bardziej dla wykładowców, natomiast polecam

Zawartość merytoryczna książki to jedno. Opracowanie edytorskie jest drugim elementem decydującym o ocenie. Pod względem edytorskim jest na poziomie, który warto podkreślić. PWN było kiedyś wydawnictwem dbającym o staranność w redagowaniu tekstu. Niestety te czasy już dawno minęły. To, co znajduje czytelnik w tekście książki Wstęp do mechaniki kwantowej zasługuje na wyróżnienie. Angielski oryginał chyba został przetłumaczony przy użyciu internetowego translatora, i to w jakiejś wcześniejszej wersji. Biorąc pod uwagę, że książka w znacznej mierze składa się ze wzorów, równań i symboli matematycznych, trzeba dysponować nie lada zdolnościami aby zrobić, i przepuścić przez korektę, taką ilość błędów edytorskich. Przez pierwsze 110 stron jakoś wytrzymałem, później przyjemność śledzenia wywodu autorów przesłoniły mi nagminnie występujące błędy, głównie składniowe. Podaję kilka przykładów: str. 115 Zobacząc wstecz ... Co znaczy "zobacząc wstecz"? W jakim to jest języku? str. 178 Spinorami własnymi Sz są (lub skierowanymi): chyba nawias nie w tym miejscu str. 180 jesteśmy zmuszeni do zrównania: co to jest "zrównanie" do którego jesteśmy zmuszeni? str. 210 i ignorując wyrazy z r1 i r1 dlaczego mam dwa razy ignorować te same wyrazy? Takie uparte, że raz nie wystarczy? str. 226 Następnie cofamy się, by zebrać n =3, l = 2 maruderów (skand przez cynk) Cudowne zdanie. Wprowadza w zachwyt. Dla tego jednego zdania warto zakupić tę książkę str. 235 gdzie k=(2mE)1/2/h[wzór], jak zwykle. Jak zwykle co? str. 245 Nie wiedziałbyś nawet, że została obrócony, Zgadzam się, nie wiedziałbym! str. 356 Najmniejszą górna granicę raczej górną, skoro najmniejszą str. 359 l nazywamy nakładającą się całką. Ciekawe czy tłumacz, lub korektor, słyszał o całce nakrywania? str. 364 Różnica pomiędzy energią singletu i tripletu nazywana jest rozszczepieniem wymiany Chyba energią rozszczepienia (energia wymiany jak już), nie wiem czym, albo na co, to się wymienia str. 378 - klasycznie cząstka uwięziona w tym zakresie x. Brakuje jakiegoś orzeczenia. Uwięziona jest, uwięziona bywa, uwięziona pozostaje, uwięziona ma ochotę coś zrobić ze sobą. str. 410 jest charakterystyczny dla rozpraszania długich falach niby tak, ale co z tymi "długich falach" się robi. Rozprasza? A może to one się rozpraszają? str. 412 , zatem każda fala częściowa chyba "składowa" str. 432 .Mnożąc przez brak spacji po kropce str. 449 Uśredniając za cykl, otrzymujemy zatem ciekawe jak się uśrednia za cykl? Redaktorze PWN bardzo proszę o przeczytanie tekstu przed wysłaniem do druku. To nie jest takie trudne. Można nawet ne rozumieć, tego co się czyta, wystarczy tylko wiedzieć w jakim języku jest napisany