Utracone światło. Lightfall (okładka  miękka, wyd. 10.2023)

Siostrzeniec przeczytał w jeden wieczór

Bardzo przyjemna i pięknie narysowana

Git polecam

„Lightfall” to przepięknie wydany komiks. Ilustracje w nim zawarte przykuły nasz wzrok na dłużej. Sami zobaczcie jakie są piękne. Ostatnio czytamy wiele komiksów, ale żaden nie zrobił na nas aż takiego wrażenia. Każda z ilustracji jest niezwykle szczegółowa. Idealnie oddaje dane uczucia postaci. Ale nie tylko ilustracje nas tak urzekły, ale również ciekawa i pełna przygód opowieść o Bea i jej przyjacielu. „Utracone światło” to tom pierwszy serii. Poznajemy Beatrice i jej dziadka świnomaga. Oboje robią eliksiry. W tym celu Bea chodzi do lasu by zebrać niezbędne składniki. Podczas jednej z takich wypraw miała wypadek. Uratował ją Cad, który szuka jej dziadka. Jest on Galdurianem, a jego ród podobno wymarł. Jak widać chyba nie wszyscy. Gdy wrócili oboje do domu, okazuje się, ze dziadka nie ma. Znaleźli tylko list od niego, w którym wyjaśnia gdzie się udział i by wnuczka nie szukała. Ta jednak nie zamierza posłuchać i wraz z nowym przyjacielem udają się w podróż pełną niebezpiecznych przygód. W drugim tomie „ Cień ptasich skrzydeł” nasi bohaterowie nadal nie spotkali się z dziadkiem. Za to znaleźli kolejny list od niego, w którym pisze, że wraca do Lealandu by ewakuować miasteczko. Daje również zadanie Bea. Ma ona odszukać Lorgona, pradawną istotę, która stworzyła Irpę. Czy uda się im uratować miasteczko? Co to jest Słój Wiecznego Ognia i Pieczęć Drzemiącego? Przekonacie się sami. Autor stworzył wspaniałą historię, która wciąga od pierwszych stron. Bea i Cad to dwa przeciwieństwa. Ona jest marudą i dziwię się, że tak długo znosił jej humory Cad. On z kolei to radosny i przyjazny stworek, który nie boi się niczego. Do życie jest nastawiony optymistyczne. Książki potrafią dostarczyć wiele emocji. A zakończenie sprawia, że chce się już przeczytać 3 tom. Oba tomy bardzo polecam. Są na pewno idealnym prezentem dla tych, którzy lubią czytać komiksy.

Księga I „Utracone światło” Bohaterką historii jest Bea, która w raz z przybranym dziadkiem, mądrym świniomagiem, mieszka w domu, w sercu Irpy. Wiodą spokojne życie, które upływa im na przyrządzaniu lekarstw i mikstur dla okolicznych mieszkańców. Wszystko się zmienia, kiedy Bea zbierając zioła spotyka Cada, przedstawiciela rasy Galdurian, uważanej za wymarłą, który jak się okazuje pyta o drogę do jej domu. Cad wierzy, że tylko świniomag może mu pomóc odczytać znalezione zwoje i odnaleźć jego lud. Niestety okazuje się, że podczas nieobecności dziewczynki czarodziej zostawił list i udał się w nieznane. Aby go odszukać, bohaterowie wyruszają w podróż przez Irpę, nieświadomi zagrożenia, które wydostało się z mroku na światło dzienne. Czy ta nietypowa para uratuje świat, zanim zapadnie nad nim wieczna ciemność? Księga II „Cień ptasich skrzydeł” Bea i Cad ledwo uchodzą z życiem. Budzą się w ukrytej przed światem osadzie Arsajów, którzy potrafią przepowiadać przyszłość. Okazuje się, że przebudził się Ptak Kest Ke Belenus, który pragnie zniszczyć wszystkie Światła Irpy. Aby do tego nie dopuścić, bohaterowie muszą odszukać Lorgana - Ducha Wód. Tylko on, dzięki pradawnej mądrości, może wskazać im sposób pokonania Kesta i pomóc odkryć prawdę. Spotkanie z nim przynosi jednak więcej pytań niż odpowiedzi. Bea i Cad muszą zdecydować, co jest ważniejsze – powstrzymanie Kesta czy odkrycie prawdy. Historia ciekawa, pełne detali ilustracje mnie zachwyciły i uważam, że każdego czytelnika zachwycą. To pełna przygód i wzruszeń powieść graficzna osadzona w fantastycznej krainie. Główni bohaterowie, muszą stawić czoła licznym niebezpieczeństwom i swoim lękom, aby uratować świat przed nachodzącą ciemnością. Choć różnią się od siebie, pod względem wyglądu i charakteru, to historia ukazuje, że idealnie się uzupełniają. Dotyka ona tematu samotności, porzucenia, strachu, ale również przyjaźni. Pokazuje, że są w życiu sytuacje, w których lęk blokuje nasze myślenie i działanie, i wówczas samotnie trudno sobie z nim poradzić. W takich momentach dobrze jest, kiedy obok mamy osobę, która wyciągnie do nas pomocną rękę. Autor za pomocą słów i ilustracji oddał bardzo wyraźnie wiele emocji, które towarzyszyły bohaterom podczas ich podróży. Jestem zachwycona wydaniem. Ilustracje, które przyciągają wzrok, ciekawi bohaterowie, temat historii i jakość papieru – idealna pozycja na prezent. Polecam kupić oba tomy, aby od razu móc zaspokoić ciekawość dotyczącą c.d. tej historii. Dziękuję @Wydawnictwo_Wilga za książki.

Genialna powieść graficzna, która już od pierwszych stron robi niesamowite wrażenie. To debiutanckie dzieło Tima Proberta, w którym autor udowadnia, że sztuka i historia mogą płynnie łączyć się ze sobą, tworząc świat, który lśni złotym światłem. Znajdziemy tu również niesamowite elementy rodem z fantazy, których nie powstydził by się żaden twórca kasowych hitów. Zacznijmy może od początku. Poznajemy Bee, która mieszka ze swoim przybranym dziadkiem, Świńskim Czarodziejem. Ich życie jest spokojne i proste, a Bea codziennie wchodzi do lasu, aby zebrać składniki do mikstur, które sprzedają. Pewnego dnia, gdy Bea spada z wysokiego drzewa, spotyka Cada. Cad jest Galdurianinem, członkiem starożytnej rasy, który stworzył światła na niebie i uratował wszystkich przed ciągłą ciemnością. Kiedy wracają do sklepu, Świński Czarodziej znika, wyruszając na misję, która może, ale nie musi być prawdziwa dzięki jego wadliwej pamięci. Aby go odszukać bohaterowie wyruszają w podróż przez Irpę, kompletnie nie świadomi zagrożenia, które wyłania się z mroku na światło dzienne. Czy ta dość nietypowa para uratuje świat, zanim Irpę spowiją ciemności? Tego już musicie dowiedzieć się sami, do czego bardzo zachęcamy. Całą książkę czyta się jednym tchem. Opisy różnych krajobrazów i ludów Irpy, dobrych i złych, stworzonych przez autora, są tak wyraziste, że od razu wpadasz w stworzony przez niego magiczny świat. I co ciekawe jest to świat, który wydaje się namacalnie prawdziwy, narysowany soczyście naturalnymi kolorami w lesie w bezpośrednim domu Bei, ciemnofioletowym i szarym, gdy wzywają kłopoty, i szokująco czerwonym, gdy wzywa bitwa. „Lightfall. Utracone światło. Księga pierwsza” to wspaniała mieszanka sztuki i słowa pisanego, z których każde zręcznie i sugestywnie współgra ze sobą. Nietuzinkowe postaci, które zapadają w pamięć do tego stopnia, że będziecie chcieli zostać w Irpie tak długo, jak to tylko możliwe. Ta historia po prostu zapiera dech w piersiach, a dynamiczne i pełne detali ilustracje zachwycą każdego czytelnika.

Ten komiks jest piękny! I ilustratorsko i fabularnie, to jest złoto. LIGHTFALL UTRACONE ŚWIATŁO księga pierwsza, to mój debiut z twórczością Tim'a Probert'a i absolutnie przepadłam. Tak optymistycznej, pokrzepiającej, miłej historii dawno nie czytałam. Toż to z tej książki bije ŚWIATŁO i ogrzewa zmarznięte od ponurej codzienności łapki. UTRACONE ŚWIATŁO opowiada o dziewczynie imieniem Bea, która mieszka w lesie wraz ze swoim dziadkiem ŚWINIOMAGIEM i warzy eliksiry. Pewnego dnia dziadek znika i zostawia tajemniczy list. Bea wyrusza w ślad za nim, ale nie jest sama, towarzyszy jej Cad, przedstawiciel rasy, która nie powinna istnieć - Galdurian. Ich przyjaźń jest motorem napędowym całej historii, a prostoduszność Cada jest pełna życiowej mądrość.... zaś sama Bea będzie musiała pokonać swoje demony - swój strach i zawalczyć o to, co kocha. Nie sądziłam, że w komiksie dla - w sumie dzieci - zetknę się z taką głębią. Trochę przypomina mi to MUMINKI, które kocham całym sercem. Tutaj także można odnaleźć tę delikatność i czułość, oraz dwuznaczność. Dorosły zobaczy w tych dialogach - jeśli tylko da im szansę - coś wielkiego, coś dobrego, coś pięknego. Dziecko będzie zachwycone wszystkim, ponieważ tu wszystko zachwyca. Uściślając - ilustracje Probert'a mnie całkowicie kupiły. Przepadłam w palecie kolorów, w tym jak się kolorami posługuje, jak buduje atmosferę - jakie to jest poczciwe! Zaraz zamarzyłam, by spotkać takiego Cada i ruszać na spotkanie wielkiej przygody... przy okazji ocalić świat. Już nie mogę się doczekać KSIĘGI DRUGIEJ... a mam ją w łapkach i nie wypuszczę! Pięknie prezentująca się pozycja, którą należy kupić zaraz w dwóch tomach, bo te tomy są jak jeden - nierozerwalnie się łączą i prowadzą opowieść do przodu, nie dając oddechu, nie pozwalając na odpoczynek. Super! razem możemy wszystko LIGHTFALL księga pierwsza Wydawnictwo Wilga egzemplarz recenzencki

Jeśli lubicie komiksy z piękną grafiką i iście magicznym klimatem, koniecznie sięgnijcie po nową serię Lightfall. Jeśli do tej pory unikaliście komiksowej formy, teraz zmienicie zdanie. Obowiązkowo przeczytajcie obie części, Jedna to zdecydowanie za mało (choć i dwie pozostawiają niedosyt). Już na samym początku autor raczy nas przepięknymi ilustracjami i niesamowicie zapowiadającą się historią. Mała Bea i jej dziadek świniomag mieszkają w samym sercu Irpy. Razem przyrządzają wszelkie mikstury i lekarstwa. Pewnego dnia dziewczynka spotyka Cada, przedstawiciela gatunku, który już dawno został uznany za wymarły. Wydawać by się mogło, że to zupełnie przypadkowe spotkanie, jednak losy tych dwojga pokażą, że to było przeznaczenia, że tak właśnie musiało się stać. Od tej chwili nic już nie będzie takie samo. Bea i Cad będą musieli podjąć wiele ważnych decyzji. Wszystko byłoby dużo łatwiejsze, gdyby nie nagłe zniknięcie czarodzieja. Dziewczynka martwi się o dziadka i razem z nowym towarzyszem rusza jego śladem. Będzie to wyprawa, która okaże się wielkim wyzwaniem i ratowaniem świata. Po drodze tych dwoje spotka tych dobrych, ale i złych przedstawicieli różnych ras, podejmie wiele ważnych decyzji. Mała Bea wiele razy staje przed dylematem czy ruszyć dalej, czy zawrócić. To, co odkrywa była czasem zbyt mroczne i przerażające. Z drugiej zaś strony ma przy sobie Cada, który staje się towarzyszem na dobre i złe. Lightfall to seria, w której akcja gna do przodu w zawrotnym tempie, odkrywając przed nami kolejne postaci, kolejne wątki i tajemnice. Mamy tutaj niesamowicie wykreowany świat Irpy, który pochłania nas bez reszty. I te ilustracje - po prostu cudowne. To one prowadzą nas przez całą historię i nadają jej klimat mroku, magii, fantastyki i radości.

Seria „Lightfall“ (kolejny nieprzetłumaczony tytuł do kolekcji) to przygoda w interesującej odsłonie. Poznajemy w niej Beę, która decyduje się wyruszyć na niebezpieczne poszukiwania dziadka, choć jej serce pełne jest wątpliwości z rodzaju tych, co przytłaczają, zatapiają w negatywnych myślach, nakręcają się przy każdym potknięciu. Oraz być może ostatniego galdurianina — Cada — który od lat szuka śladów swojego rodzaju, a przy okazji dzięki swojej sile, odwadze i optymizmowi wskakuje (dobrowolnie i z uniesioną głową) w tarapaty, jakby kolekcjonował niesamowite historie z życia. A obok nich kroczy dzielna kotka Nimm, która nie zamierza opuszczać tej dwójki, choć jest tylko domowym pupilem. Bohaterowie ci to przykład dobrze skonstruowanych postaci, które łatwo lubić. Fabułą natomiast — oprócz poszukiwań dziadka czy śladów Galdurian — jest groźba nadchodzącej ciemności. Ptak Kest Ke Belenus pragnie bowiem zniszczyć wszystkie źródła światła, ale równie ważne jak powstrzymanie jego działań, jest odkrycie dlaczego w ogóle chce to zrobić. Okazuje się nie być bohaterem czarno-białym, co nie powinno dziwić, skoro w „Lightfall“ wszystko pełne jest kolorów. A co ma ich najwięcej? Ilustracje oczywiście! Barwne, dopracowane i po prostu piękne. Przyciągają wzrok, zapadają w pamięć oraz dają wiele przyjemnych wrażeń estetycznych. Takim oto sposobem Tim Probert stworzył komiks, który idealnie łączy ciekawych bohaterów z angażującą fabułą z rewelacyjnymi ilustracjami. A ja byłam bezbronna dla tak dopracowanej pracy i pokochałam ją całym sercem. Zwłaszcza, że drugie dno niektórych historii czy rozwój bohaterów naprawdę do mnie trafił. Teraz tylko czekam na więcej! przekł. Karolina Post-Paśko

Gdy tylko zobaczyłam zapowiedź "Lightfall", to oczka mi się zaświeciły. 🥹 Już sama okładka sprawiła, że poczułam się zaintrygowana. I całe szczęście, bo po przeczytaniu obu tomów jestem zakochana. Od razu bierzcie dwa, ponieważ drugi tom jest bezpośrenią kontynuacją części pierwszej. 😍🤩 Ja już nie mogę doczekać się trzeciej części - w oryginale ma być podobno na wiosnę 2024 roku. Okej, to teraz najważniejsze - co mnie tak oczarowało? Po pierwsze - i najważniejsze - wartka akcja, ciekawa fabuła poruszająca ważne tematy. Uwielbiam powieści dla dzieci, które pokazują te dobre i mądre postawy. Bea, czyli główna bohaterka zmaga się z brakiem pewności siebie, niektóre działania powodują, że ma napady lęku, które ją paraliżują. Choć nie jest to łatwe, Bea stara się przezwyciężyć swoje lęki, bo za wszelką cenę chce pomóc najbliższym. Do tego mamy cudowny motyw przyjaźni między dwoma całkowicie różnymi charakterami, które świetnie się uzupełniają. Dzięki temu oba domy pełne są przeróżnych emocji. Można się pośmiać, jak i poważnie zmartwić. Po drugie - stworzony świat, jego historia i wielkie zło, które wszystkim zagraża. Sami musicie odkryć, jak to się stało, że każde miasteczko oświetla świecąca kula, zamiast słońca i co się wydarzy, jeśli ktoś będzie chciał zniszczyć źródło światła. Po trzecie - względy wizualne, czyli to jak ten komiks jest cudownie, wspaniale, pięknie narysowany. Autor zadbał o kolory, detale, kreskę, płynność rysunkowej opowieści. Cudo! Dlatego ja jestem zachwycona! 🥹😍 Nie ma mowy, aby mówić tutaj o jakieś górnej granicy wiekowej dla tej powieści graficznej. Jeśli chodzi o wiek dolny, to myślę, że już dzieci 9 dadzą się porwać tej historii!