Stając się sobą. Pamiętnik psychiatry (okładka  miękka, wyd. 06.2023)

Yalom stara się trzymać chronologii; dzieciństwo, kształcenie, zdobywanie praktyki, kolejne stanowiska zawodowe. W międzyczasie pisze o rodzinie i dzieciach, trudno to bowiem rozgraniczyć poznając żonę w wieku 16 lat. Wspólnie spędzili 74 lata, rozdzieliła ich śmierci Marilyn, choć książka jest sprzed tego momentu. Swoją drogą, polecam ich wspólne wspomnienia "Sprawa życia i śmierci…" pełne emocji, mądrości, które znacznie bardziej podobały mi się od tego pamiętnika. Jak można wnioskować z książki, życie nie oszczędzała Yaloma, być może dlatego pomógł tak wielu ludziom. Wielką zadrę stanowią jego stosunki z matką, pretensje z ojcem. Nie bez znaczenia są żydowskie korzenie często uprzykrzające życie. Z perspektywy czasu, wydaje się, że Yalom te pretensje przepracował, choć czy na pewno? Życie psychiatry przeplata się z fragmentami życia jego pacjentów. Porównuje, dostrzega te same mechanizmy, doświadczenia, można powiedzieć, że przepracowuje trudne chwile. Dużo powrotów do dzieciństwa, mnóstwo egzystencjalnych przemyśleń, wśród nich wiele dotyczy śmierci. Mimo wszystko, autor ma świadomość, że jego życie należało do uprzywilejowanych. Stety niestety jak się okazuje; "Dla terapeuty, który przyjmuje egzystencjalny punkt widzenia, takie uporządkowane życie jest obciążeniem." Kilka ciekawostek m.in. epizod z analizą osobowości Hemingwaya na podstawie listów pozyskanych w dość nieetyczny sposób, sporo anegdot, wśród nich zabawna przygoda z LSD, ale przede wszystkim dużo o nauce. Autobiografia ta skoncentrowana jest głównie na pracy terapeuty i to pod kątem teorii, mniej tu kazusów. Jest o publikacjach, metodach badawczych, ośrodkach naukowych, co było dla mnie miejscami dość nużące. Szkoda, że autor nie poświęcił więcej miejsca podróżom, poznawaniu innych kultur, osób (ciekawy rozdział o popularności Yalom'a w Grecji). Każda z przeczytanych przeze mnie powieści autora była ciekawa, ładnym i przemyślanym językiem napisana. Pod moimi recenzjami, zwykle ktoś kto je skomentował, przyznawał, że autor uzależnia, że nie sposób skończyć na jednej pozycji. Jest tak i tym razem, choć dla mnie ta książka ma wyjątkowo nierówny poziom. Jak każdy z tytułów, jest niezwykle ciekawa, mądra, filozoficzna, każąca się czytelnikowi zatrzymać, pomyśleć, zachwycić słowem. Choć jednocześnie myślę, że bez kontekstu, bez przeczytania innych tytułów autora, książka ta nie wywarłaby na mnie szczególnego wrażenia. Tym samym nie wiem na ile będzie ona atrakcyjna dla kogoś, kto twórczości Yalom'a nie zna. Ponadto, książka nie jest wolna od powieleń (pomijam, że to i owo przeczytałam już w poprzednich tytułach), a kończy ją wywiad z… samym Yalomem, który stanowi pewnego rodzaju streszczenie właśnie przeczytanej książki. Przyznam, że to dość dziwne. Oczywiście nie napiszę, że jest słaba ale, że czytałam ją z zainteresowaniem mniejszym niż poprzednie już tak. Doceniam za liczne fotografie z prywatnego albumu, zawsze przyjemniej czyta mi się takie wspomnienia.

Zawsze chciałam wiedzieć, co czują i myślą psychiatrzy. Dzięki Wydawnictwu Czarna Owca miałam taką możliwość. Irvin David Yalom stworzył niezwykły pamiętnik ze swojego życia. Jest osiemdziesięciopięcioletnim emerytowanym profesorem psychiatrii kalifornijskiego Uniwersytetu Stanforda. Razem z nim odkrywałam historię jego życia. W swojej autobiografii wspomina swoich niektórych pacjentów, przyjaciół i rodzinę. Poznałam również jego dzieciństwo. Czy był zadowolony ze swoich rodziców? Dlaczego ma żal do swojego ojca? Jeżeli posiadacie dzieci, to koniecznie przeczytajcie tę książkę. Dowiecie się z niej jakie błędy popełnili jego rodzice, których nawet w swojej starości nie potrafi zapomnieć. Mam nadzieję, że nie popełniacie podobnych błędów. Szczerze powiem, że mi się otworzyły oczy. Dowiedziałam się, jak różne czynniki przyczyniły się do tego, że stał się takim człowiekiem, jakim jest. Czy jego praca dawała mu radość? Czy raczej była przykrym obowiązkiem? Ta książka zmusza nas do głębokiej refleksji nad samym sobą. Co tak naprawdę nas ukształtowało? Kto miał istotny wpływ na nasze życie? Irvin David Yalom napisał kilka książek ze swojej dziedziny, ale to było moje pierwsze czytelnicze spotkanie z jego twórczością. Każdy chciałby mieć takiego empatycznego terapeutę. Jestem wdzięczna autorowi, że podzielił się z nami swoimi sekretami. Bardzo podobały mi się wątki, w których poruszany jest temat śmierci. Nie od dziś wiadomo, że wszystko przemija i my też kiedyś przeminiemy. Śmierć nie może być tematem tabu. Jak na ten temat patrzy Irvin D. Yalom? Warto również zwrócić uwagę na jego ciężkochorych, terminalnych pacjentów. Ta książka mnie wciągnęła. Przyjemnie się ją czytało. Warto poznać tego terapeutę. Chętnie sięgnę po inne jego publikacje. Polecam.

Yrvin Yalom, psychiatra i pisarz żydowskiego pochodzenia, znany na całym świecie dzięki swemu podejściu do psychoterapii. Urodził się w 1931 r. I wciąż jest aktywny zawodowo! "Stając się sobą" jest autobiograficzną powieścią, w której Yalom opisuje swoje życie i książki! Pisze zarówno o życiu prywatnym jak i zawodowym. Opisuje miłość, rodzinę, przyjaciół a także literackie doświadczenia. Zarówno od strony czytelnika, jak i autora. Przybliża czytelnikowi także swoją edukację oraz drogę zawodową wraz z rozwojem psychiatrii i psychoterapii. Yalom ma dar opowiadania. Zawsze to podkreślam. Więc i tę książkę czytało się znakomicie. Jestem zafascynowana jego powieściami, a poznanie życia autora było wisienką na torcie. To niezwykły człowiek, który miał wyjątkowo ciekawe, barwne życie.Jego historia pełna jest mądrości i filozofii, ukazuje też zmiany jakie zachodzą w człowieku, to jak postrzega dane sytuacje. Polecam nie tylko fanom autora, ale przede wszystkim osobom szukających nietuzinkowych postaci, lubiących powieści biograficzne czy autobiograficzne. Życie Yaloma może skłonić do przemyśleń, zmian i zainspirować! Współpraca reklamowa