Sposób na cholernie szczęśliwe życie (okładka  twarda)

Ciekawa lektura, dobrze literacko dopracowana. Dobrze przepracowana rozmowa. Świetna książka, nie tylko dla wierzących

https://zbieraczkaksiazek.blogspot.com/2016/10/sposob-na-cholernie-szczesliwe-zycie-s.html

Książka na prezent; sama nie czytałam, jednak osoba obdarowana - bardzo zadowolona.

Wspaniały sposób, żeby przemyśleć także swoje życie, postawy i wybory. Polecam.

Cudowna Małgorzata. Można czerpać z niej wiele mądrości. Polecam zawsze.

do której chyba nie powrócę...Jestem rozczarowana.....

Polecam............................................

świetna książka

Siostra Małgorzata Chmielewska jest jedną z najbardziej rozpoznawalnych sióstr w Polsce. Główną misją życia siostry jest praca, a raczej współudział we wspólnocie wspierającej i prowadzącej domy dla osób bezdomnych. Najbardziej osobliwy jest fakt, że ta niesamowita kobieta jednocześnie jest siostrą zakonną i matką. Jak to możliwe? Dowiecie się tego i wielu innych ciekawych, ale również niezwykle wartościowych informacji z książki "Sposób na (cholernie) szczęśliwe życie". Czy może być normalnie i poważnie, gdy pod jednym dachem mieszka się z Arturem, krążącym podejrzliwie między nami i zabierającym ze stołu wszystko, co mu się tylko spodoba, od książek po zapalniczki? Czy może być poważnie w miejscu, gdzie podczas mszy leżący pod samym ołtarzem mops zaczyna przeraźliwie chrapać? Czy to takie normalne, że do niedzielnego obiadu siadają razem: zakonnica, alkoholik, syryjski uchodźca, autystyk, architekt, teolog i dziennikarz? "Sposób na (cholernie) szczęśliwe życie." jest wywiadem rzeką, jaki przeprowadzili z siostrą Małgorzatą, Piotr Żyłka i Błażej Strzelczyk. Całość ma charakter niezwykle swobodny, życzliwy i nienachalny. Z drugiej strony jednak, publikacja ukazuje tytułowy sposób siostry Małgorzaty Chmielewskiej na szczęśliwe życie. Jaki to sposób? Jak możecie się domyślić życie siostry skupia się na pomocy potrzebującym, jednak w podejściu bardzo asertywnym, z zachowaniem pamięci o samym sobie. Mądre pomaganie, jest wizytówką siostry Chmielewskiej i właśnie na to w swojej książce próbuje przekazać nam przepis. "Sposób na (cholernie) szczęśliwe życie." to nie tylko wywiad, to prawdziwy podręcznik z cyklu "jak żyć". Co tam Hygge, Lagom, Ikigai Co tam, japońskie, duńskie, szwedzkie, czy nawet polskie metody na szczęście. Myślę, że siostra Małgorzata znalazła na nie przepis najlepszy i najbardziej uniwersalny. Metoda, która nakierowana jest na innych, na wspólnotę i walkę z biedą, ale również taka, która przyjmuje, że czasem jest cholernie ciężko, czasem trzeba usiąść przekląć i zapalić. Potem złapać głębszy oddech, otrzepać kolana i iść zasuwać. :) Publikację polecam przede wszystkim tym, którzy chcą zapoznać się z sylwetką siostry Małgorzaty, oraz jej działalnością związaną z prowadzeniem Domów Wspólnoty Chleba Życia, jak również tym, którzy działają na rzecz biednych lub chcieli zacząć działać, jednak nie wiedzą jak. I nie obawiajcie się, to nie jest książka o nawracaniu. "Sposób na (cholernie) szczęśliwe życie" jest lekturą o bardzo szeroko rozumianej i bezwzględnej tolerancji i o czynieniu dobra, bez względu na wiarę, lub jej brak. To najlepszy poradnik jaki miałam okazję poznać w ostatnim czasie. :) Serdecznie polecam. www.kochamciemojezycie.blogspot.com

Pan Błażej Strzelczyk i Piotr Żyłka w swej książce o siostrze Małgorzacie Chmielewskiej rozmawiają o recepcie na szczęśliwe i udane życie.
Obaj autorzy trafili do miejscowości Nagorzyce i jak mówi siostra Małgorzata, jest to Republika Biedaków.
Dlaczego?
Bo jest to świat, gdzie smutek, bieda, nędza i głód mieszają się z poczuciem humoru, dystansem i ironią.
Siostra Chmielewska mówi o swoim życiu, Kościele i Polsce.
I choć po tytule książki można wywnioskować, że jest poradnikiem, receptą na udane życie -wcale tak nie jest.
To jest bardzo szczera rozmowa bez udawania, bez pięknie dobieranych słówek, po prostu rozmowa, bez udawania z siostrą, której życie nie rozpieszczało, która od trzydziestu lat opiekuje się swoim ciężko chorym, adoptowanym synem.
Artur jest chory na autyzm, ma ataki padaczki, ale dla niego zrobiłaby wszystko, a nawet jeszcze więcej, byle był szczęśliwy. Nie śpi w nocy, gdy Artur ma ataki padaczki, jest cierpliwa, kochająca, ale rozsądnie i konsekwentnie stawia granice w wychowaniu.
Każdego dnia siostra Małgorzata żyje z biedakami, bezdomnymi i ludźmi wykluczonymi.
Autorzy książki zadają pytania siostrze na temat życia z biedakami, wiary, kościoła, miłości i miłosierdzia, młodzieży w dzisiejszym, skomputeryzowanym świecie i miłości do bliźniego.
Nie znaczy to, że siostra nie korzysta ze zdobyczy techniki, oczywiście, że tak, korzysta ze smartfona, laptopa i śledzi Facebooka.

Siostra zapytana o komentarz na Facebooku typu: „Nie będę z moich podatków płacił na rodzinę wielodzietną, która żyje w biedzie”- siostra odpowiada: „Biedny, mały człowieczku, pojedź do jednej z tych rodzin i zobacz ile w tej biedzie jest miłości, radości i serdeczności, której ty nie masz”.
To jest bogactwo, które mają ubodzy.
I właśnie dlatego Jan Paweł II pisał, że od nich mamy się uczyć.

Na zakończenie zacytuję siostry marzenia na temat Polski „Marzy mi się Polska, gdzie każdy człowiek będzie traktowany z szacunkiem, w której obcy nie jest obcy, a wszyscy się do siebie uśmiechają, w której krzywdy się przebacza, gdzie nagiego odziewamy, karmimy głodnego. Polska, w której pogarda jest wstydem, a nienawiść i agresja wysłana jest na Marsa, bo Księżyc jest za blisko. Gdzie władza jest służbą, a rządzeni władzę wspierają w decyzjach”.

Jest to przepiękna, szkoła i nauka dla nas. Z siostry Małgorzaty Chmielewskiej powinniśmy brać przykład i uczyć się od niej każdego dnia.

Bardzo gorąco zachęcam do lektury.

Moja ocena: 10/10
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl