Spirala (okładka  miękka, wyd. 04.2023)

Niesamowita.

Rewelacja

Polecam.

“Spirala” to fenomenalny kryminał szpiegowski, otulony namiętnością i wsparty na silnej, wyrazistej postaci kobiecej. To pisana obrazami opowieść o przemianie jednostki, która traci po kolei wszystkie fundamenty, na jakich opierało się jej życie. Czytelnik przechodzi wspólnie z bohaterką tę najtrudniejszą z dróg, wędrując po bruku traumy, na której końcu przestaje istnieć nawet strach. Powieść Igora Brejdyganta, choć jest rasowym kryminałem, momentami przechodzi w literaturę medytacyjną, albowiem zatrzymuje czytelnika w czasie i nie pozwala pójść dalej, dopóki ten nie przemyśli stawianych przez Autora pytań i poruszanych wątpliwości. Wśród nich są te o naturę miłości, istotę tolerancji, charakter wierności, meandry polityki, wpływ religii, a w końcu o siłę zła i to, czy wrodzona wrażliwość ma wobec niej cokolwiek do powiedzenia. Brejdygant maluje słowami, żongluje suspensem i włada uwagą czytelnika. Stworzył kryminał miłosny, po mistrzowsku rozkładając proporcje - budzi strach, ale i przynosi wzruszenie, najpierw jest bezkompromisowy dla słabości człowieka, by później chwycić za serce i przywrócić nadzieję, że wszystkiemu można stawić czoła. Psycholog Dominika Stawecka od wielu lat odgrywała swoją rolę na scenie życia. Dzieliła każdy swój dzień na mniejsze fragmenty, podczas których zakładała inne kostiumy - matki, żony, business woman i terapeutki. Nauczyła się tego już w rodzinnym domu, gdzie ojciec profesor “był krynicą mądrości, a mama kobietą stworzoną do owej mądrości spijania”. Stawecka latami usiłowała być postępową i nowoczesną, jednocześnie tkwiąc w kieracie bezkompromisowej religijności swojego męża. “Wprowadziła się do gotowego od pokoleń gmachu własnego życia”, po czym utknęła w jego codzienności, którą projektował dla niej ktoś inny. Niczego nie zbudowała całkiem sama, a jej życie było pozbawione najmniejszego choćby buntu, przebłysku walki o siebie samą. Kiedy więc pojawiła się namiętność, tak bardzo w niej stłumiona, od tak dawna nieznana, Dominika bezwiednie się jej poddała i pozwoliła uzależnić. Uwikłana w romans bohaterka staje się ofiarą wrogów politycznych swojego męża - ministra, koordynatora służb specjalnych, który ma dostęp do ściśle tajnych informacji. Agentura obcego wywiadu szantażuje Dominikę, ale najgorsze jest to, że w cały proceder zdaje się być zaangażowana najbliższa jej sercu osoba. Kiedy Stawecka odkrywa morderstwo, jest pewna tego, że stoją za nim jej prześladowcy, a wybór ofiary to nic innego jak kolejna wiadomość. Od tego momentu Dominika wkracza w spiralę zła, a to osacza ją i zastawia kolejne pułapki. Cierpienie, ból, śmierć, zdrada, a w konsekwencji ucieczka. Bohaterka musi pogrzebać dawne życie, pokonać depresję, przejść przez traumę, a finalnie zajrzeć w głąb siebie i zdecydować, czy chce powrócić. Gdzie? Jako kto? A przede wszystkim po co? Czy silniejszą motywacją okaże się miłość, czy zemsta? “Człowiek, jak każde zwierzę, przede wszystkim chce przeżyć, cała reszta jest w gruncie rzeczy plastyczna” - pisze Brejdygant. I stawia kolejne pytania - o życiową równowagę, siłę więzi rodzinnych, wyjście z obłędu i miłość, którą sam nazywa “jedynym antidotum na okropieństwa tego świata”. “Spirala” doczeka się rychłej ekranizacji, bo takich historii po prostu się nie marnuje. Igor Brejdygant jest w życiowej formie, a pisanie sprawia Mu coraz większą frajdę. Jest autorem, który opowiadając fikcję subtelnie wchodzi w dialog z czytelnikiem o prawdziwej rzeczywistości. Jako jej wytrawny obserwator nie boi się wyciągać wniosków i uwrażliwiać nas na nie. Jest filozofem swoich czasów. Zatraciłem się w tej historii. Zaangażowałem się w nią. W pośpiechu przewracałem kolejne strony. Doświadczałem wydarzeń. A przy tym wszystkim naprawdę dużo myślałem… A namysł jest dobry, jak napisał mi kiedyś w mailu sam Autor ;) Ach! Zapomniałem napisać o Sycylii. Nie szkodzi… Doczytasz sobie :) Bo przecież sięgniesz po książkę, prawda?

Czytacie książki Igora Brejdyganta? Znacie twórczość tego autora ?Jaka była pierwsza jego książka, którą przeczytaliście? Pamiętam jak sięgnęłam po Szadź i jak ta historia mnie bardzo mocno wciągnęła. Bardzo cieszę się, że ekranizacja tej książki sprawiła, że wróciła ona "na salony". Mam nadzieję, że nie gorzej będzie się miała sytuacja z najnowszą książką autora pod tytułem Spirala, bo chętnie obejrzałabym ją na dużym ekranie. Dominika Stawecka jest żoną znanego i szanowanego ministra, jest też osobą poukładaną i racjonalnie myślącą. Wszystko zmienia się kiedy poznaje Aleksandrę i zakochuje się w niej bez pamięci. Kobieta wie, że jeśli ten romans wyjdzie na jaw, to z pewnością straci wszystko na co przez całe życie tak ciężko pracowała.Wkrótce tak się właśnie dzieje, ktoś zabija Aleksandrę w brutalny sposób, a polityczni wrogowie męża Dominiki dowiadują się o romansie i urządzają polowanie, aby pozbyć się ministra ze stanowiska. Po kolei giną kolejne osoby z bardzo bliskiego otoczenia Dominiki, która każdego dnia przekonuje się, że nie powinna ufać już nikomu.Spirala nienawiści tak mocno kręci się wokół polityki i zdrady, że kobieta stawia wszystko na jedną kartę i nie patrząc na ból, cierpienie oraz strach, postanawia dowiedzieć się kto zabił Aleksandrę.I jeżeli będzie to możliwe, uratuje własną rodzinę. Nie wiem czy będę w stanie odpowiednio opisać emocji i wrażenia jakich dostarczyła mi ta książka, bo przede wszystkim jestem nią ogromnie zaskoczona. Autor wpadł na pomysł stworzenia niesamowitej historii z obłędną wręcz fabułą i tak powstał kryminał szpiegowski, który możemy śmiało porównywać do akcji z rasowym kinem akcji. Wielki plus za główną rolę kobiecą, która odkrywa też dzięki temu swoją siłę i poznaje własne możliwości. Każdy dzień zmusza Dominikę do tego, aby przekraczała granice fizyczne i psychiczne .Żeby cały czas myślała na najwyższych obrotach, bo tylko dzięki sobie i swojej determinacji będzie w stanie uratować swoich najbliższych. Brejdygant poruszył tutaj mnóstwo tematów, oczywiście bardzo mocno zobrazował świat polityki i zasady, jakimi się rządzi(lub ich brak).Mieszanką wybuchową jest zdrada, rodzina, porusziny jest też wątek religijny i wychowania w wierze katolickiej.Mamy też porównywanie mocy dobra i zła w kontekście tego jak żyją i postępują ludzie, którzy mają dostęp do polityki. Autor zrobił też coś co chyba po raz pierwszy zdarzyło mi się podczas czytania ja re go książki.Sprawił, że ogarnęło mnie wzruszenie, a sposób w jaki zakończył całą tę historię jest po prostu fenomenalny i pozwala na to, żeby czytelnik uruchomił swoją wyobraźnię. Na uwagę również zasługuje fakt, że dzięki naszej bohaterce poznajemy w Spirali inne zakątki świata, ale nie będę wam zdradzać wszystkiego.Mam nadzieję, że sięgniecie po Spiralę, która wkręci was naprawdę bardzo mocno w swoją fabułę . Dla mnie jest to fenomenalny kryminał, bardzo mocny i realny,który sprawił, że nie mogłam się od niego oderwać. Polecam !

Po przygodach książka do mnie dotarła i cieszyłam się ogromnie, bo nie mogłam się jej doczekać, a spowodowane to było tym, że co przychodził kurier, to tylko zerkałam czy to nowy Brejdygant, a nie był, ale kiedy w końcu przyjechała, musiałam rzucić wszystko inne i zacząć ją czytać. Takie zbudowało u mnie napięcie czytanie opinii w internecie na jej temat! Igora Brejdyganta znam od dawna, jego książki wzbudzają skrajne emocje i dyskutowanie o nich potrafi nawet wywołać swego rodzaju kłótnie. Dla mnie to tylko kolejny element powodujący, że muszę sprawdzić na własnej skórze o co tyle szumu. Dlatego, gdy tylko zobaczyłam "Spiralę" w zapowiedziach, od razu wiedziałam, że ją przeczytam. Poznajemy Dominikę, główną bohaterkę. W zasadzie można stwierdzić, że niekoniecznie jest szczęśliwa, a swoje dobro traktuje drugorzędnie, bo ważniejsza jest pozycja jej męża, który jest ministrem. W pewnym momencie jednak coś w niej pęka i wdaje się w romans. Jako osoba religijna, trwająca przy mężu jest zaskakująco łatwo jej to wszystko zaprzepaścić. Niby przez chwilę jest pożądana, a może i sobie wmawia, że kochana, a cała sytuacja jest kuriozalna, bo niby życie ułożone pod ministra, pod kościół, a tutaj pojawia się w jej życiu... kobieta. Tylko, ż4e kochanka nagle zniknęła. "Spirala" na początku może się wydawać zalążkiem dobrego thrillera, może nawet psychologicznego, ale później okazuje się, że jest to zdecydowanie powieść sensacyjna. Wręcz powiedziałabym, że napisana pod stworzenie z tego filmu lub serialu i generalnie pewnie wyszłoby z tego coś świetnego. O ile główna bohaterka wyłamuje się ze schematów, a później mogłaby sobie zadać pytanie czy było warto, to jednak jest bardzo przewidywalna, wręcz nudna. Ale co ciekawe, pojawia się tak dużo w tej książce dziwnych elementów, że wcale to nie przeszkadza. Bo spodziewalibyście się rosyjskich klonów? Otóż to, jest to dość... zaskakujuące. Czyta się ją na początku bardzo mozolnie, trzeba się wgryźć niczym w rozgrywkę szachów i próbować przewidzieć kolejny ruch, a później nagle zaczyna akcja mknąć bardzo szybko. Choć wciągająca, to jednak dla mnie przekombinowana i nie wiem, czy gdyby pojawiła się kontynuacja, to bym po nią sięgnęła. Podsumowując. Dostajemy trupy, bohaterkę nieszczęśliwą, wyłamującą się ze schematów, a to wszystko upchnięte w powieść szpiegowską, sensacyjną. Powiedziałabym, że Severski może mieć konkurencję, ale czy na pewno? Musicie sprawdzić sami... Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Znak.

Hipnotyzująca. Porywająca. Od której nie da się oderwać. To słowa, którymi w wielu opiniach opisywano "Spiralę". Kiedy świeżo po lekturze, siedzę w swoim fotelu i zastanawiam się, jakimi słowami ja sama mogłabym opisać najnowszą powieść Brejdyganta, zadaję sobie pytanie — Czy byłyby to te same słowa? . Na mojej półce znajdziecie większość książek Igora. Mamy za sobą wiele wspólnych rozmów, spotkań i wywiadów. Razem z wszystkimi jego książkami dzielę ważne emocje, dobre wspomnienia i garść dreszczyku emocji. Kiedy dowiedziałam się o premierze najnowszej książki - "Spirali", zacierałam ręce, nie mogąc przy tym doczekać się lektury. Kiedy jednak zaczęłam ją czytać, niecierpliwie czekałam na rozwój wydarzeń. Moje zniecierpliwienie tylko rosło, aż osiągnęło kulminacyjny punkt. Znam twórczość Igora i wiem, że służby specjalne i policja to jego chleb powszedni — wątek, który pojawia się praktycznie zawsze, a mimo to wcale się nie nudzi. Mało, który pisarz decyduje się na rozciągnięcie swoich działań poza policję bądź prywatnych detektywów. Wreszcie dotarłam do punktu zwrotnego, który zaskoczył mnie w dużej mierze — muszę zresztą przyznać, że wiele było takich punktów. Musiałam na nie trochę poczekać, ale wiecie, jak to jest. Ponoć to, na co trzeba poczekać, okazuje się najlepsze. Dużo akcji, która rozwija się w morderczym tempie — w zależności od sytuacji, ale w obupolnym znaczeniu. Bohaterka, która z nijakiej staje się chodząca Larą Croft. Dużo tajemnic, intryg i gorzkich, pełnych bólu rozczarowań. Mimo ciekawej powłoki kryminału i akcji mam wrażenie, że ta książka miała przekazać mi dużo więcej. Cierpienie, zaufanie, miłość i poszukiwanie szczęścia. Myślę, że to opowieść o ludziach, która ma drugie dno. Emocjonalne. Psychologiczne. Ludzkie. I przekazała. Nie dajcie się zwieść. Jakie wnioski? "Spirala" to nowy Brejdygant. Stary, dobry komfort, połączony z powiewem świeżości, czymś, czego nie znalazłam w książkach Igora do tej pory. Mimo to czuję lekki niedosyt. Liczę, że ostatnie zdanie nie było zakończeniem historii. Kto wie, może wtedy bardziej przekonam się do nowej bohaterki rodem z filmu akcji?

„Spirala” to pozycja, która moim zdaniem, z powodzeniem może wpisać się w co najmniej kilka gatunków. I niewątpliwie jest to ogromną zaletą tej książki Tak więc co tu znajdziemy? Przede wszystkim niebanalny i zaskakujący kryminał , który został nasączony motywami szpiegowskimi. A biorąc pod uwagę obecną sytuację geopolityczną, są one niepokojąco prawdopodobne. Jednak nie tylko to wzbudza spore emocje . Autor dopracował także pozostałe aspekty tej powieść z należytą pieczołowitością. Dzięki temu otrzymujemy niezwykle ciekawe tło obyczajowo-społeczne, jak i samych bohaterów. Ci ze swoimi słabościami, ambicjami, czy też żądzą władzy odzwierciedlają otaczających nas ludzi i pewnie poniekąd lęki skrywane w nas samych. Lęki dotyczące życiowych wyborów, naznaczone przeszłością, zdeterminowane wpajanymi wartościami… A kreacja głównej bohaterki? majstersztyk ! Igor Brejdygant fantastycznie pokazał wszystkie odcienie kobiecości w postaci Dominiki Staweckiej - przykładnej żony, matki, pani psycholog… kobiety będącej w ferworze codzienności. Choć może nie tej szarej, bo bycie żoną wysokiej rangi prawicowego polityka wprowadza jednak jakiś koloryt ;) Gdy Stawecka poznaje Olę, ta niespodziewanie wznieca w niej żar namiętności. I jak to zwykle w takich sytuacjach bywa, żar rozpala potężny ogień, który trawi wszystko i wszystkich… Ale kobieca siła nie ma sobie równych. Dlatego ona odradza się na tych zgliszczach niczym Feniks z popiołów. Odradza się, by dokonać zemsty. Tylko czy da się wymierzyć sprawiedliwość będąc ponad prawem? Warto samemu się o tym przekonać - czytając! Tym bardziej, że zakończenie pozostawia czytelnika w wielkiej konsternacji. Nie mogę jeszcze nie wspomnieć o refleksyjności fabuły! Naprawdę wiele nakreślonych tu zdań sprawia, że w zadumie zatrzymujemy się na chwilę, zanim znowu damy się wkręcić w spiralę wydarzeń. No cóż, wiadomo, że nie ma takiej książki, która odpowiadałby wszystkim. Jednak jestem przekonana, że „Spirala” przypadnie do gustu naprawdę wielu czytelnikom, o różnie skrajnych oczekiwaniach. Bardzo polecam! 🖤

Lubię czytać kryminały. Nigdy nie mam ich dosyć. Z chęcią poznaję twórczość nieznanych mi jeszcze autorów. Do tej pory nie czytałam nic spod pióra Igora Brejdyganta. Gdzieś tam widziałam jego książki, ale nigdy nie zapadły mi na tyle w pamięć, aby później po nie sięgnąć. Jednak postanowiłam przeczytać wszystkie książki wydane w serii Znak Crime. To sprawiło, że sięgnęłam po książkę „Spirala”. Zaczynając czytanie najnowszej książki pana Brejdyganta nie wiedziałam czego do końca się spodziewać. Jednak pierwsze strony zaciekawiły mnie. Chciałam się dowiedzieć co tam wydarzy się dalej. Później nastąpił lekki zgrzyt, gdyż jestem wielką fanką rozdziałów. Skończony rozdział to dla mnie dobra okazja na chociaż krótką przerwę od czytania. Jednak książka „Spirala” ich nie posiada, co utrudniało mi zdecydowanie kiedy odłożyć książkę. No ale przyzwyczaiłam się do tego i mogłam skupić się na historii. Muszę przyznać, że autor potrafi zaskakiwać. Znalazłam w jego książce sporo wątków, które wcale nie są poprowadzone w oczywisty sposób, co spowodowało, że kilka razy zostałam zaskoczona. Poznałam ciekawą główną bohaterkę, która sprawiła, że trzymałam jej stronę niezależnie od tego co się działo. A do tego wszystkiego książkę „Spirala” po prostu dobrze się czyta. Można z nią usiąść i przenieść się do niebezpiecznego świata, w którym nie wiadomo kto jest ściganym, a kto ścigającym. Zdecydowanie warta każdej minuty z nią spędzonej.

Jeśli lubicie kryminały napisane w sposób powolny i stopniowo rozkręcające się, aż nabiorą rozpędu to dobrze trafiliście 🖤 Spirala 📖 Igor Brejdygant Mam małe uwagi 😉 chociaż przyznaję, że niczego w niej nie brakuje. No właśnie sporo tu wszystkiego i ciężko było mi się w czuć, gdy angażowałam się w temat to on się już kończył, no bo w jednej pozycji tyle spraw ciężko upchnąć. Nie udało mi się też specjalnie zżyć z bohaterami, ale oprócz tego nie mam się do czego przyczepić 😀 Temat, akcja, tempo wszystko na dobrym poziomie. Problemy, sprawy nawarstwiają się, napędzają, żeby spaść jak lawina. Miłość, wierność, wolność w świecie polityki, czy to w ogóle możliwe. Tytułowa spirala nakręca się i nakręca. Mimo moich uwag, polecam bo to bardzo ciekawa pozycja 🖤🖤🖤