Przesłonięty uśmiech. Kobiety w Korei Południowej (okładka  twarda, wyd. 03.2022)

Ja jestem patiarchalistą i moja żona jest koreanką zna tradycje i hierarchie koreańską jes też anty feministką a przedewszystkim sprzeiwia się ruchowi me too moim zadaniem ten reportaż mówi prawdę ale trzeba dodać ta historia dotyczy tylko wybranych sytuacji i idywifualnych osób a nie całego społeczeństwa jednocześnie przeczytaliśmy książkę autorstwa cho nam-joo tytuł kim jyoung urodzona 1982 i też temat był bardzo dorze znanay to jest propganda w sensie odwrócona dyskryminacja przeciwdziałanie aktą przestępczości działa się w inny sposób po przez apele do ministerstwa i inne formy natomiast to działa tak że prowadzi do rasizmu przeciwko moralnym kobietą i mężczyzną podziwiam historię wymienione w książce ale nie jest to prawdziwy obraz ponjeważ każdy człowiek wszyscy ludzie inaczej swój sukces wykonali i spełnili swój cel moim zdanie to jest bardzo nie poprawne politycznie poprawność polityczna powina być tutaj piorytetem i inne formy przeciwdziałania nienawiści.

Reportaż przedstawia codzienne życie kobiet w Korei, o której nie dowiemy się ze świata kpop. Polecam!

Mnie zwaliła z nóg, że kraj uznany za cywilizowany tak traktuje losy kobiet. Trzeba przeczytać!

Wnikliwa obserwacja, nieco zbyt subiektywna i generaluzująca. Dobrze się czyta

Ciekawa ale nie rewelacyjna. Polecam zainteresowanym tą tematyką.

Bardzo ciekawa książka dla osób zainteresowanych Koreą

Polecam!

4.5/5

Anna Sawińska spędziła w Seulu kilkanaście lat. Przez ten czas przyglądała się życiu tamtejszych kobiet, obserwowała następujące powoli zmiany, zdobywała informacje o kulturze i tradycji. Autorka była nie tylko obserwatorką, ale także swego rodzaju towarzyszką tych kobiet i uczestniczką rozgrywającego się na ulicach Korei Południowej życia. W „Przesłoniętym uśmiechu” przybliżyła nam historie kilku kobiet. Każda z nich prowadzi zupełnie inne życie, została wychowana w nieco inny sposób i pozwoliła, by jej przyszłość zdeterminowały inne decyzje. A jednak w opowieściach o nich można znaleźć wiele wspólnych punktów. Sawińska bowiem nie skupia się jedynie na tu i teraz, ale ze swoimi rozmówczyniami cofa się w czasie. Dzięki temu oferuje czytelnikowi niezwykłą możliwość zdobycia cennych informacji i wyciągnięcia wniosków dotyczących zmian zachodzących w ludzkiej mentalności, wieloletniej tradycji i dość krzywdzącej kobiety kulturze. W kolejnych rozdziałach mierzymy się z wieloma trudnymi, ale aktualnymi i ponadczasowymi, kwestiami, jak wychowanie dzieci, powrót do pracy po ich urodzeniu, sprawy finansowe, społeczne oczekiwania, obowiązujące stereotypy. Z jednej strony spoglądamy na życie kobiet w Korei Południowej, a z drugiej strony znajdujemy podobieństwa i cechy charakterystyczne dla egzystencji wielu z nas. I to w tej książce jest tak niezwykłe- nie patrzymy jedynie na bohaterki, ale możemy również dostrzec w nich coś z siebie, w ich historiach widzimy odbicie własnych doświadczeń. Uwielbiam spędzać czas pochylając się nad literaturą faktu. Dzięki temu mogę dowiedzieć się nieco więcej na temat interesujących mnie spraw lub też poznać zupełnie nowe dla mnie tematy. „Przesłonięty uśmiech” będący opowieścią w gruncie rzeczy egzotyczną, pozwala czytelnikowi dodatkowo zagłębić się w różnorodną kulturę i tradycję. Taka literacka podróż miała dla mnie bardzo duże znaczenie. Każda z tych opowieści niesie ze sobą pewne przesłanie. Daje czytelnikowi trochę informacji, garść wskazówek, wskazuje rozwiązania czy skłania do refleksji. Nie można powiedzieć, by jedne opowieści były bardziej interesujące od innych. Każda z nich coś bowiem w sobie skrywa. Coś istotnego. Sawińska pisze lekko i przyjemnie. Wypracowany styl przekłada się na przyjemność płynącą z lektury. Mimo że tematyka mogłaby okazać się dla niektórych ciężarem, to przyjazna narracja umila tę czytelniczą przygodę. „Przesłonięty uśmiech” to wartościowy i mądry tytuł, po który z pewnością warto sięgnąć. Taka mała lekcja życia zamknięta między dość niepozornymi okładkami.

Autorka przez wiele lat mieszkała w Seulu i to, o czym pisze w książce jest jej doskonale znane. Poznamy więc świat koreańskich kobiet. Jihye, która mnóstwo czasu i pieniędzy poświęca na to, by dopasować się do kanonu koreańskiego piękna. Jiyoung, której wiele lat zajęło zrozumienie, że nie musi spełniać oczekiwań mężczyzn. Yoony, która trafiła w brutalne szpony usług seksualnych czy Eunju, po latach spędzonych na emigracji nie potrafiącej dostosować się do zupełnie innych norm kulturowych. To jest trudny świat. Pełen szowinizmu i nierówności. Przemocy domowej i presji. Świat, który chociaż wydaje się daleki, jest bliski. Bo czy nie mamy tutaj w Polsce takich bitych sąsiadek, upokarzanych współpracownic? Czy nie słyszymy o handlu kobietami? Czy rodzina nie wpływa na nasze wybory, a nawet małżeństwo? Tak naprawdę niewiele różnimy się od Koreanek, dlatego mogę się założyć, że czytając ten reportaż odnajdziemy w nim cząstki własnych historii. Bo jest jak bijące serce z wachlarzem wielu, różnorodnych emocji.