Pozłacane wilki (okładka  miękka, wyd. 02.2019)

Wnuczka zadowolona z książki

Wspaniała książka

Super seria!

Instagram: ksiazkowe_opowiesci . . "— Upadły dom upadł. I ten zegar z kości mi o tym przypomina. — Masz taki pogodny gust, Sèverinie — Staram się." . . XIX wiek powoli zmierza ku końcowi. Świat za chwilę wejdzie w nową erę, erę przemysłu i elektryczności. Z tej okazji w stolicy Francji zostaje zorganizowana Światowa Wystawa, która przyciąga uwagę wszystkich ludzi. Wystawa ta skutecznie też odwraca uwagę od pewnej grupy, na której czele stoi zamożny hotelarz i poszukiwacz skarbów Sèverin Montagnet-Alarie. Pewne zdarzenia sprawiają, że Sèverin, wraz ze współpracownikami, znajduje się w samym środku niebezpiecznej gry. Potężna, tajna organizacja Zakonu Babel prosi grupę Sèverina o pomoc, inaczej cenę za błędy Zakonu zapłaci cały świat. . . Przyznam szczerze przez długi czas nie wiedziałam jaka jest moja opinia o tej książce. Czytałam ją tak długo, że sama już zaczęłam wątpić w swoją ocenę... Zacznijmy od tego, dlaczego przebrnięcie przez tę historię zajęło mi tyle czasu. Na początku wypadałoby zaznaczyć, że Pozłacane wilki" są wyjątkowo misternie napisane... I to było dla mnie czymś cudownym jak i dobijającym... Dla mnie styl Roshani Chokshi nie był wcale lekki. Książkę czytało mi się ciężko i mozolnie. Te dopieszczone szczegóły z jednej strony wprawiały mnie w zadumę i podziw, a z drugiej drażniły ogromnie, miałam ochotę przeskakiwać niektóre wątki, po prostu szukając szybszej akcji. Drugim powodem był sposób wydania tej książki... Format jest malutki, książka jest ciasno zbita, ciężko było ją dobrze otworzyć. Jestem osobą, która jest wręcz chora na myśl o możliwości złamania grzbietu, więc ta ostrożność, którą musiałam zachować w trakcie czytania, doprowadzała mnie do furii. Naprawdę, parę razy z irytacją odłożyłam tę historię tylko przez wzgląd na to... Pomińmy jednak te aspekty i porozmawiajmy o tym, co mi się w tej historii podobało. A takich rzeczy jest dużo. Zacznijmy od miejsca akcji. Podoba mi się sposób w jaki autorka umieściła tę nasiąkniętą swego rodzaju magią historię w zupełnie realnej rzeczywistości. Fakt, że historia rozrywa się w 1889, w dekadenckim Paryżu, tuż przed wielkim wydarzeniem jakim była Światowa Wystawa jest godzien uwagi i pochwały. Aczkolwiek trochę brakowało mi w tej historii opisów Paryża, tej tajemniczej aury otaczającej miasto. Ale poza tym jestem jak najbardziej na tak. Warto wspomnieć o tym jak skomplikowany świat stworzyła pani Chokshi. Nie mamy tutaj magii, nie w sensie dosłownym, jej miejsce zajmuje pewna umiejętność zwana formowaniem. Nie mogę zdradzić za wiele, bo pozbawiłabym Was radości z odkrywania tego, czym owe formowanie jest... Pozwolę sobie jedynie napomknąć o tym, że tak nowatorski pomysł zasłużył na brawa! A na koniec muszę podzielić się przemyśleniami dotyczącymi bohaterów. Cóż, są wykreowani genialnie. Każdy z bohaterów ma swoje sekrety, swoje zmartwienia, swoją niepowtarzalną historię. Bohaterowie to postacie z krwi i kości, żywe do cna. Są skomplikowani tak jak tylko prawdziwi ludzie potrafią być, są zabawni, omylni, pełni pasji, ale też strachu. Dawno nie spotkałam się z tak dobrze wykreowanymi bohaterami. Największą sympatią darzę Zofię. Jej ścisły umysł, umiejętności kalkulowania i przekładania na matematyczne równanie każdej, nawet najprostszej sytuacji, oczarowały mnie. (A pozwolę sobie wspomnieć o tym, że ja nie lubię matematyki...) Moim drugim ulubieńcem jest oczywiście Enrique — historyk. Czy wspomniałam kiedyś, że moją pasją jest historia? Nie? No cóż, teraz już wiecie, nie żeby to miało jakiś wpływ na moją sympatię do tego pana... Skądże znowu. Oczywiście każdego bohatera uwielbiam, ale ta dwójka szczególnie skradła moje serce. Warto zwrócić uwagę na to, że Chokshi nie była schematyczna i naprawdę dopracowała swoich bohaterów. Na szczególną uwagę zasługuje jedna konkretna osoba, która pozostaje całą fabułę w tle. Można powiedzieć, że jest otoczona swego rodzaju kokonem bezpieczeństwa. Podobał mi się sposób w jaki autorka prowadziła historię tej osoby. (Nie zdradzę Wam o kim mowa, ponieważ byłby to duży spojler) Ów bohater jest bohaterem tragicznym, zwracając szczególną uwagę na małe niuanse w historii można sobie uświadomić do jakiego smutnego końca zmierza. . . Podsumowując: "Pozłacane wilki" są zdecydowanie warte Waszej uwagi. Jeśli czujecie się na siłach, aby sięgnąć po książkę, która zmusi Was do stuprocentowego skupienia, śmiało od razu sięgnijcie po "Pozłacane wilki". Ja nie ukrywam, że chyba w momencie, w którym zabierałam się za tę książkę nie miałam na takie historie głowy i zapewne dlatego tak zmęczyły mnie "Pozłacane wilki". Historia jednak jest dopracowana, pełna szczegółów, misterna i posiada świetnie wykreowanych bohaterów. Byłabym okrutna, gdybym dała jej ocenę inną niż 4/5

Od tej pory to będzie chyba moja najukochańsza powieść fantazy! Jestem pod ogromnym wrażeniem tego co Autorka nam tutaj zaprezentowała, przedstawiła. Nigdy nie spotkałam się z takiego rodzaju historią. To niby fantastyka ale z elementami zagadki, coś tak jakby na wzór Kodu Leonadra Da Vinci. Tutaj nie znajdziemy nudnej historyjki fantastycznej z nutką romansu, o nie! To coś zupełnie innego, według mnie Autorka pokazała nam pewnego rodzaju cóś innowacyjnego, bardzo oryginalnego i nietuzinkowego. Jedno trzeba przyznać, ta książka nie należy do łatwych i przyjemnych. Nad nią trzeba usiąść, że tak powiem, skupić się na niej, oddać się tej lekturze i stale interpretować i przyswajać fakty, które nam stale Autorka serwuje. Niezwykli bohaterowie, to było mistrzowskie, rasowe wręcz. Szczerze pokochałam Severina, nie wiem czemu, ale ta postać jakoś najbardziej przykuła moją uwagę i zaciekawiła mnie. Może dlatego, że jego życie nie było łatwe, że wiele przeszedł. Podobało mi się również jego podejście do sprawy, do tego, że chciał pod każdym względem bronić przyjaciół, był gotowy zrobić dla nich wszystko. W ogóle jego sposób dążenia do celu, jego wysiłek i ta siła, to było coś niesamowitego. Poza tym akcja! To co w tej książce się dzieje! No szok, tutaj stale jest coś nowego. Musimy martwić się o bohaterów, o ich decyzje, stale mamy wrażenie, że zaraz coś im się stanie, że nie osiągną tego co mieli zaplanowane, że zaraz ktoś zginie! To jest istne mistrzostwo w każdym detalu, nawet najmniejszym. Ale spójrzmy też na to, w jaki sposób ta książka jest napisana! Pomimo historia o Zakonie Babel nie jest łatwa i prosta, to jest napisana w tak przystępny sposób i zbudowana z takiego słownictwa i stylu, że o wiele bardziej ułatwia nam to interpretację i zrozumienie tego świata i tej historii. A po drugie akcja dzieje się w Paryżu w latach 1889 roku.To magiczne miasto miłości, a tutaj wydarzenia fantastyczne, walka o dziedzictwo, o wolność, no mistrzostwo, co tu dużo mówić. Książkę polecam wszystkim! Ale myślę, że jest to tytuł dla osób, które już od dłuższego czasu siedzą w fantastyce, ponieważ to nie jest prosta ksiażka, którą można od tak przeczytać. Opis fabuły Wszystko rozpoczyna i kręci się w Paryżu, tym jakże cudownym mieście! W roku 1889, kiedy wszystko ulega nagłym zminom, nasz bohater Serverin jest na swój sposób wyjątkowy. A sam Paryż, to miasto oryginalne, tajemnicze i skrywające sekrety. Severin w tym świecie jest kimś więcej, jest poszukiwaczek skarbów, po drugie jest hotelarzem, lecz nie byle jakim a zamożnym, wysoko postawionym! Pewnego razu zwaraca się do niego o pomoc pewna organizacja, bardzo potężna i wyjątkowa - Zakon Babel. Dodatkowo, Severin ma szansę na dotarcie do skarbu, który ponoć już bardzo dawno temu przepadł. Jednak nie jest to takie proste, bohater musi wiele przejść aby odzyskać coś wyjątkowego dla niego. Zaś skarbem nazywają starożytny artefakt Zakonu. Nasz bohater wie jednak, że sam nie będzie w stanie nic zdziałać, dlatego do pomocy potrzebuje swoich przyjaciół, którzy nie opuszczą go w tak ważnych momentach. Są to: niezwykła matematyczka, historyka, tancerki i kogoś wyjątkowego... osobę, która jest mu bliska jakby brat, ale nie do końca łączy ich więź krwi. W obliczu pięknego Paryża, zagadek, tajemnicy oraz artefaktu, stoi pięć osób niezwykle mądrych, wykształconych, sprytnych i magicznych. Jak się okazuje, to co mogą odkryć może zmienić nie tylko ich losy, ale także i całego świata!

Ostatnio mam szczęście do dobrych książek – kolejną taką powieścią okazały się „Pozłacane wilki” Roshani Chokshi. Paryż, 1889 rok. Do zamożnego poszukiwacza skarbów Séverina z prośbą o odnalezienie starożytnego artefaktu zwraca się potężna organizacja, Zakon Babel. W zamian oferuje mu jego stracone dziedzictwo. Aby podołać zadaniu, Séverin będzie potrzebował pomocy ze strony matematyczki Zofii, tancerki Laili, historyka Enrique oraz Tristana, swojego brata we wszystkim oprócz krwi. Jak sobie poradzą? Dostajemy w książce dużo dobrego. Ogólnie wszystkiego tutaj jest dużo. Dużo fantastyki, dużo akcji, dużo zwrotów akcji, dużo zagadek, dużo tajemnic, dużo rozbudowanej fabuły, dużo bohaterów, dużo emocji... No dzieje się! Ale wszystko po kolei. O tym, że to fantastyka (i to na całego!) chyba nie trzeba mówić. Ale wypadałoby wspomnieć o tym, ile tam się dzieje. Akcja pogania akcje, napięcie nie odpuszcza ani na chwilę. Dodajcie do tego zaskakujące zwroty akcji i dostajemy książkę, której nie da się od tak odłożyć. Komuś to za mało? Proszę, są jeszcze tajemnice i zagadki. I to nie tylko takie matematyczne ♥ Nie są one głupie czy nieprzemyślane, ich poziom jest na tyle wysoki, że udało mi się zabłysnąć na matmie na temacie o ciągu Fibonacciego! Jak wspomniałam, dużo jest też rozbudowanej fabuły. Jestem pod wrażeniem tego, jak autorka dokładnie ją przemyślała. Absolutnie wszystko jest dokładnie zaplanowane. Intryga z książki zalicza się do z tych z wyższej półki. Nie brakuje nawet zwrotu akcji na samym końcu, który powoduje mimowolne opadanie szczęki. Wspomniałam jeszcze, że jest dużo bohaterów. Na początku się gubiłam się w tym, kto jest kim. Jednak każdy jest na tyle wyrazisty, że szybko połapałam się w tożsamości danych osób. Naprawdę, każdy z nich jest niesamowicie zarysowany i rozbudowany. Tak samo świetnie są relacje między nimi. No, może oprócz pewnego wątku romantycznego, który strasznie mnie irytował (co jest zresztą jedynym minusem książki). Mam nadzieję, że w kolejnej części się on poprawi. „Pozłacane wilki” skradły moje serce. Z niecierpliwością czekam na drugi tom, a Wam polecam zaznajomić się z pierwszym!

Pozłacane wilki Autor: Roshani Chokshi Jest to historia pełna zagadek, tajemnic i niespodziewanej akcji. Poznajemy Séverina, Zofię, Laile, Enrique, Hypnos i Tristana. Akcja toczy się w Paryżu 1889 roku, Séverina jest właścicielem hotelu Eden gdzie wszyscy mieszkają i podejmują ważne decyzje.Séverin, który jest przywódcą całej grupy . Założył ją by odzyskać swoje dawne pozycję wśród Zakonu Babel. Chce sprawiedliwości. Zofia jest Polską Żydówką z geniuszem matematycznym z długiem do spłacenia u Séverina, więc mu pomaga. Jest to naprawdę ciekawa postać ,wszystko ona doprowadza do matematyki i liczb. Jest ona przeciwieństwem Laili. Laila jest tancerką o ponurej przeszłości i przyjechała do Paryża by znaleźć pewną ksiegie, która uratuje jej życie. Jest bardzo kobieca.Jest najbardziej ciekawa postać. Enrique jest historykiem ,który nie może powrócić do domu i poszukuje celu w swoim życiu. Chce osiągnąć sukces w swoim życiu,więc dołączył do Séverina. Jest jeszcze jeden członek grupy Tristan jest najważniejsza osoba dla Séverina uważa go z brara mimo ,że nie łączą ich więzi krwi. Razem się wychowali i Séverin obiecał go chronić. Jest to najmłodszy członek grupy. Hypnos jest sprawcą całego zamieszania i sam wprosił się do zespołu. W powieści jest element magiczny zwanym : Formowaniem to moc, która pozwala tworzyć rzeczy za pomocą umysłu. Ocena 💜💜💜💜💜💜💜 7 /10 To co mi przeszkadzało jest to ,że zostajemy wrzuceni w środek akcji i bardzo mało jest nam wytłumaczone. Książka charakter tajemniczy lecz jest go aż za dużo. Czułam się jakbym nie czytała pierwszego tomu lecz zaczęła od środka. Chciałabym się dowiedzieć więcej o tym jak poznali się bohaterowie. Magi w książce jest mało i o niej jest tylko mowa lecz my nie wiemy jak są tworzone te rzeczy tylko wiemy ,że są i mają super funkcje 🤔 Każdy z bohaterów ma swoje rozdziały i żadnego zbyt dobrze nie znamy.

Kłopoty często zdarzają się tym, którzy je tworzą, a Séverin Montagnet-Alarie, bogaty hotelarz, a także poszukiwacz skarbów w niepełnym wymiarze godzin, wyrzeźbił dla siebie dwa razy więcej ścieżek do kłopotów. Dziesięć lat temu Zakon Babel - wszechpotężne tajne stowarzyszenie Paryża - uznało dziedzictwo Severina (Dom Vanth) za martwe. W niespodziewanych okolicznościach Hypnos (młody spadkobierca Domu Nyks) w zamian za pomoc z tajemniczą zagadką, oferuje hotelarzowi pomoc w odzyskaniu swojego domu i godności. Dla chłopaka to idealna okazja, żeby odegrać się na Zakonie. Sześć przyjaciół, jeden skok, wspólny cel - Oko Horusa. Brzmi znajomo? Czytając książkę czułam się jakbym wróciła do Ketterdamu (Szóstka Wron). Nie jest to minus, bo nie jest to jakaś "chamska kopia". "Pozłacane wilki" to książka spektakularna w swojej własnej okrutnej sprytności. Piękna, mroczna i fascynująca na swój własny, niepowtarzalny sposób. To magiczne spojrzenie na wciąż fascynujący temat, z wystarczającą ilością zagadek. Inkluzywna, różnorodna, feministyczna i cudownie dziwaczna. Mogę również napisać pochlebne pochwały na temat głębokich prądów, które sprawiają, że książka ta przeradza się w zwykłą opowieść o chłodnej magii i ryzykownych poszukiwaniach w coś o wiele więcej. Niewolnictwo, wyzysk, kolonializm.Pełna religii, kapitału i zaklęć. Historia o głębi, samotności i tęsknocie bohaterów. Końcówka okazała się totalnym zwrotem akcji, który bardzo wpływa na chęć przeczytania kolejnej części (o ile będzie?). Cała książka wodzi cię za nos i kiedy myślisz, że wszystko wiesz, okazuje się że nie wiesz nic i znajdujesz się w ślepym zaułku. Jeżeli lubisz książki gdzie historia i polityka wychodząc na pierwszy plan, zostawiając romans daleko w tyle, to jest to książka dla ciebie. shadowbook.czyta

"Pozłacane wilki" to książka, która bardzo mnie zaskoczyła. Negatywnie. Z trudem przebrnęłam przez tą historię, mimo że zapowiadała się bardzo ciekawie. Akcja dzieje się w Paryżu. XIX wiek się kończy i świat wchodzi w nową erę. Miasto tętni życiem. Gdy Severin i jego ekipa zostają poproszeni przez tajną organizację Wieżę Babel o pomoc, nie mogą odmówić, bo inaczej na cały świat może spaść śmiertelne zagrożenie. Szykuje się napad stulecia. Jednak zamiast ciekawych tajemnic, intrygi i akcji dostaliśmy wątki na średnim poziomie. Akcja była okej, ale nie specjalnie wciągająca. W dodatku jest tam dużo nudnych opisów, przez które akcja. Z opisu i opinii, które czytałam, spodziewałam się wciągającej młodzieżówki z ciekawymi bohaterami i mnóstwem akcji. Niestety, pierwszym problemem okazały się dla mnie postacie. Młodzi bohaterowie po prostu nie wydawali mi się realni - byli zbyt przerysowani, ich kreacje zbyt przesadzone. Nikogo nie dałam rady polubić, nawet Severina, po którym spodziewałam się dużo, z racji porównań tej serii do mojej ukochanej "Szóstki Wron". Życiorys postaci i ich historie w połączeniu z nabytymi nie wiadomo jak umiejętnościami po prostu tworzą wrażenie niekompletności.Ciekawym elementem była obecność magi w tym świecie i kształt, który przybrała. To było coś oryginalnego. Autorka chciała by książka była intrygująca i tajemnicza, ale z powodu natłoku mitologi, opisów, symboliki nie wyszło nic zbyt ciekawego. Książka może spodobać się fanom Paryża, bo miasto i panujący w nim styl życia są dość ładnie opisane, ale brakuje jej czegoś, bym nazwała to dobrą lekturą.

Gdy „Pozłacane wilki” trafiły w moje ręce, nie wiedziałam, czego mogę się spodziewać po tej książce. Dałam się ponieść autorce przez karty powieści i zostałam mile zaskoczona, ponieważ jej lektura bardzo przypadła mi do gustu! Dostałam to, czego z reguły oczekuję od książek z gatunku fantastyki, czyli mnóstwo akcji, zagadki i tajemnice. Roshani Chokshi świetnie zbudowała napięcie w książce, co sprawia, że ciężko ją nawet na chwilę odłożyć. Mnie, urodzonego matematyka, kupiły matematyczne i fizyczne zagadki, nad którymi zatrzymywałam się na chwilę i sama próbowałam je rozwiązać. W powieści znajdziemy kilka naprawdę ekscytujących naukowych ciekawostek, które szczególnie przypadną do gustu umysłom ścisłym. Oprócz wielu tajemnic i zagadek znajdziemy tu również elementy powieści szpiegowskiej, co również mnie kupiło. Nagromadzenie dialogów sprawia, że możemy lepiej poznać bohaterów i momentami na chwilę zwolnić podczas szybko pędzącej akcji. Chociaż muszę przyznać, że moim zdaniem postaci było zbyt wiele, przez co charakter i historia żadnej z nich nie była szczegółowo przedstawiona, a co za tym idzie nie znalazłam wśród nich swojego ulubieńca. Autorka zadbała o wszelkie detale i bardzo szczegółowo opisała zarówno scenerię, jak i przebieg wydarzeń. Dzięki temu mogliśmy się poczuć, jakbyśmy zostali przeniesieni w czasie i znaleźli się w środku danego zdarzenia. Myślę, że „Pozłacane wilki” przypadną do gustu przede wszystkim młodszym czytelnikom, jednak starsi też mogą po nie sięgnąć. Ja na pewno przeczytam kolejną część i liczę na to, że wtedy bardziej poznam bohaterów.