Polityka (Blu-ray Disc)

Ten film zaskoczył mnie pod kilkoma względami. W "Polityce" Patryk Wega obszedł się z politykami bardzo delikatnie. Film reklamowany był jako bezkompromisowy bokserski cios, który nokautuje, a jest to sierpowy w pluszowej rękawicy, który zatrzymuje się tuż przed szczęką i zamiast uderzyć z całą mocą robi jakieś kizi mizi. Histeria jaką zrobili członkowie i sympatycy PiS przed premierą filmu zrobiła mu lepszą reklamę niż najlepsza agencja zajmująca się promocją. Tak jak po obejrzeniu jestem zdziwiony tą histerią, tak samo dziwi mnie spokój i samozadowolenie obozu antyPiSowskiego, bo o tyle o ile powiedziałbym, że postać Prezesa została mocno ocieplona, to obóz antyPiSowski przedstawiony jest naprawdę w nieciekawym świetle. Jeśli się nie oburzyli to albo uznają, że jest OK i niczego zmieniać nie trzeba, albo nie zrozumieli jak postępują i jak są postrzegani. Postaci pierwszoplanowe zagrane zostały perfekcyjnie. Widać, że aktorzy przygotowali się do roli i dokładnie przestudiowali pierwowzory postaci, które zagrali. Aktorzy drugiego planu dokonali rzeczy niemożliwej: nie zostawili na błonie filmowej po sobie nawet śladu. Nie wiadomo, czy grali w tym filmie i co, bo nie zapamiętamy ani jednego słowa, ani jednego gestu. Są tak bezbarwni, że po prostu przeźroczyści. Prawdziwą masakrą są statyści. Gdyby mi ktoś opowiadał, to bym po prostu nie uwierzył. To trzeba zobaczyć na własne oczy. To jest tragedia, żenada, katastrofa. Gdyby zostali wycięci z tektury mieliby w sobie więcej życia. "Polityka" nie zaskakuje niczym, bo jest to zlepek sytuacji i wypowiedzi, które słyszeliśmy z ust naszych polityków i postaci życia publicznego. To co słyszymy na co dzień w programach informacyjnych bulwersuje dużo bardziej, czasem dużo bardziej potrafi śmieszyć. W filmie denerwowała mnie kawa na ławę, którą reżyser i scenarzysta wykładają widzom dając im tym samym do zrozumienia, że uważają iż widz jest głupi. Liczyłem na kabaret polityczny w stylu kabaretów polskich lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, a w filmie zaserwowano mi dowcip opatrzony wstępem o czym ten dowcip ma być i wyjaśnieniem następującym po poincie, co w tym było śmiesznego i kiedy powinienem się śmiać. Niestety nie jest to ponadczasowe jak dialogi choćby Smolenia i Laskowika. To widowisko na ten czas, na ta krótką chwilę, bo za rok nasi politycy dostarczą tekstów i zachowań na sześć kolejnych takich filmów, swym postępowaniem przykryją to co dziś nas bulwersuje. Smutne jest to, że prawdziwa polityka jest dużo straszniejsza niż "Polityka" Patryka Wegi. Uważam, że film warto obejrzeć by wyrobić sobie własne zdanie ponieważ wzbudził w Polsce tak wiele emocji i tyle komentarzy.

Marnie zrobiony. Zamierzony przekaz zasługiwałby na lepszą formę.

Dobry film