Ostatni niedźwiedź (okładka  miękka, wyd. 10.2023)

"Ostatni niedźwiedź" to historia, którą zapragnęłam poznać odkąd tylko zobaczyłam jej zapowiedź. Uwielbiam książki w mroźnych klimatach, a ta miała należeć do niezwykłych i niezapomnianych. Niestety, choć to historia z potencjałem, moim zdaniem nie został on wykorzystany. Jedenastoletnia April wyjeżdża z ojcem na Wyspę niedźwiedzi blisko bieguna północnego, na której mają spędzić pół roku. Jej tata to naukowiec, który podjął się przeprowadzenia badań meteorologicznych na wyspie. Dziewczynka w tym czasie postanawia zwiedzić wyspę, a tam spotyka Niedźwiedzia. To zaskakujące zjawisko, ponieważ od lat zwierzęta te nie zamieszkują już wyspy. April potrafi czytać zwierzęta, nic więc dziwnego, że szybko nawiązuje kontakt z Niedźwiedziem, co daje początek wielkiej przyjaźni. Wszystko zapowiadało się naprawdę cudownie, lecz niestety liczyłam na więcej satysfakcji z lektury. Mimo że jest to debiut autorki i można by przymknąć na niektóre sprawy oko, to miałam wielkie wrażenie, że zabrakło tutaj beta czytelników czy solidnej redakcji. Autorka wskazuje na różne tematy ekologiczne, tata April nie ma dla niej czasu ze względu na badania i całość jest utrzymana raczej w realistycznej rzeczywistości. Natomiast sama postać Niedźwiedzia i więzi łączącej go z April to już czysta magia. Miałam wrażenie, że czasem czytam zupełnie różne historie, jedna z zasadami, które znamy i druga, zupełnie fantastyczna, która niestety gryzła mi się z pierwszą. Nasza bohaterka też czasem zachowywała się jak ktoś bardziej dojrzały, a czasem zbyt dziecinnie. Klimat książki mógłby być naprawdę niezwykły, lecz brakowało mi tu logiki. Nie sprawdzałam dokładnie jakie temperatury panują w takich miejscach podczas polarnego lata, lecz April spędzając całe dnie na śniegu i lodzie praktycznie nigdy nie marzła, a wcale nie była jakoś szczególnie grubo ubrana... Niby szczegóły, ale psuły mi odbiór książki. Nie do końca podobało mi się też tłumaczenie. To tytuł, który znajdzie swoich fanów, młodsze dzieci na pewno będą się przy nim dobrze bawić, pokochają Niedźwiedzia i polubią zaradną April. Ja jednak liczyłam na coś bardziej dopracowanego.

Mam ostatnio szczęście do książek, które chwytają za serce, inspirują i pokazują, że siła do działania tkwi w każdym z nas. Trzeba być tylko wrażliwym i uważnym obserwatorem świata. Takim jak April, bohaterka poruszającej opowieści o niezwykłej przyjaźni, „Ostatni niedźwiedź”. To historia dziewczynki, która razem z tatą niespodziewanie trafi na jedną z wysp Arktyki. Tata April jest naukowcem i bada wpływ globalnego ocieplenia na tempo topnienia lodowców. Razem mają spędzić pół roku na Niedźwiedziej Wyspie, na której nie żyje żaden człowiek. Ba, nie ma tu już nawet ani jednego niedźwiedzia polarnego. Czy aby na pewno? „Ostatni niedźwiedź” to opowieść wielowarstwowa. Dostajemy w niej chwytającą za serce historię traumatycznych wydarzeń, które ukształtowały obecną relację córki z ojcem. Podglądamy emocje, które targają zarówno dziewczynką, jak i jej tatą. Oni jednak nie zawsze dzielą się nimi ze sobą. Obserwujemy samotność, ogromną potrzebę bliskości i przede wszystkim rodzącą się przyjaźń. I jest to przyjaźń nietypowa, bo pomiędzy człowiekiem a niedźwiedziem. W tej książce niedźwiedź nie musi magicznie mówić, aby dziewczynka go usłyszała. Nie potrzeba tu czarów, czy zaklęć. Niedźwiedź bowiem całym sobą opowiada dziewczynce historię swojego życia. I to nie April nauczy niedźwiedzia, jak się porozumiewać. To on pokaże jej, jak wyrażać siebie. To z nim April zaryczy tak, aż uwolni swoje emocje. To przy nim zapłacze, aż wyleje się z niej żal, tęsknota. Aż wypowie na głos swoje pragnienia. Ten fragment był dla mnie najbardziej przejmujący i odczytuję go jako przełomowy w historii April. „Ostatni niedźwiedź” to książka, która odbije się w każdym wrażliwym czytelniku. To opowieść o odnajdywaniu w sobie siły i determinacji, aby zawalczyć o to, w co się wierzy. To również zachwycający obraz natury, która bywa jednak bardzo krucha i potrzebuje naszego wsparcia, aby móc zadziwiać kolejne pokolenia. Jestem przekonana, że historia April wzmocni każde dziecko, które potrzebuje uwolnić się od trudnych emocji i myśli. Pomoże też odnaleźć w sobie odwagę, która tylko czeka, aby pięknie rozkwitnąć.

"Mogła powiedzieć Niedźwiedziowi absolutnie wszystko, a on nigdy się z niej nie śmiał ani nie sprawiał, że czuła się niemądrze. W sumie był najlepszym przyjacielem, jakiego kiedykolwiek miała." Jeśli poszukujecie dla swoich pociech książeczki, która opowiada o pięknej historii nietypowej przyjaźni, to zdecydowanie polecam nowość od Hannah Gold "Ostatni Niedźwiedź". Jestem oczarowana historią April i jej nietypowej relacji z Niedźwiedziem. Dziewczynka wraz z tatą wyrusza na Wyspę Niedźwiedzią w celach badawczych. Kiedy tata zajmuje się pomiarami temperatur, April zwiedza wyspę. Samotność doskwiera jej podwójnie. Strata mamy, zatracenie się w pracy jej taty przez niemożność poradzenia sobie z utratą ukochanej mocno wpływa na jedenastolatkę. Przygoda, która czeka ją na Wyspie Niedźwiedzia zmieni życie dziewczynki. "Ostatni Niedźwiedź" mówi o przyjaźni. O znalezieniu pokrewnej duszy w istocie, o której nawet by się nie pomyślało. O tym, jak przykre wydarzenia w życiu, w tym utrata bliskiej osoby, mocno oddziałuje na nas samych, ale i reszcie rodziny. O tym, jak trudno jest sobie poradzić z tą stratą, zatapiając się w swoim własnym świecie, nie patrząc na to, że oddala się i rani osobę, której powinno być się wsparciem. O samotności, która nieproszona wkrada się do naszego życia. Historia o Niedźwiedziu mówi także o tym, jak ważna jest ochrona naszej przyrody, świata. By zwracać uwagę na to, co wywołuje zmiany klimatyczne i jakie to może być okrutne w skutkach. Przyznaję, że trudno czytało mi się tę historię ze względu na stratę, której ostatnio doświadczyłam. Natomiast jest to tak przyjemna przygoda, że z niesłabnącym zainteresowaniem powracałam do April i Niedźwiedzia. "Ostatni Niedźwiedź" wywołuje uśmiech na twarzy, skłania do zadumy, ale i refleksji na temat naszego życia i tego, co nas otacza. Ta ciepła historia pozostaje z czytelnikiem dla długo. Towarzyszące jej ilustracje uatrakcyjniają czytaną treść, dzięki czemu jeszcze trudniej jest oderwać się od lektury. Z czystym sumieniem i przyjemnością polecam Wam tę lekturę.

„Proszę (…) sobie wyobrazić, co by było, gdyby każdy człowiek na planecie zrobił tylko jedną rzecz”. Bohaterką książki jest 11-letnia April, która mieszka wraz ze swoim tatą – naukowcem. Dostaje on propozycję pracy na Wyspie Niedźwiedziej leżącej za kręgiem polarnym. To bardzo wrażliwa i doświadczona przez życie dziewczynka, bo wychowuje się bez mamy. Jej życie zmieniło się po jej śmierci. Tato jeszcze bardziej zamknął się w swoim świecie zapominając o radości życia i… swojej córce. U April pojawia się nadzieja, że teraz, jak sami zamieszkają na wyspie, będą mieli więcej okazji do wspólnego spędzania czasu. Prawda okazuje się inna. Bohaterka zaczyna samotnie zwiedzać wyspę. Pewnego dnia spotyka... rannego, wygłodniałego niedźwiedzia polarnego. Między tym dwojgiem rodzi się niezwykła przyjaźń. Pół roku zaraz minie i dlatego April intensywnie zastanawia się jak pomóc zwierzęciu w powrocie do domu. Czy uda jej się zrealizować swój plan? Historia fikcyjna, nierealna, a w przekazie bardzo bogata. Strata ukochanej osoby, potrzeba miłości, akceptacji rówieśników i przyjaźni oraz swojego miejsca/domu, globalne ocieplenie i topnienie lodowców, to wszystko zawarte na trzystu stronach. Daje ona do myślenia i przewartościowania swojego życia. Uczy szacunku do zwierząt i miłości do przyrody. Wskazuje na potrzebę dbania o nasze środowisko, żebyśmy mogli cieszyć się nim jak najdłużej. Ukazuje, że dobre uczynki wobec innych mogą zmieniać rzeczywistość i ludzi żyjących wokół nas. A samotność… cóż wystarczy rozejrzeć się i poszukać. Jak będziemy cierpliwi i konsekwentni, to znajdziemy kogoś, kto będzie nas potrzebował, tak samo bardzo jak my jego. Przepiękne, czarno-białe ilustracje Levi Pinfold’a w pełni oddają klimat tej historii. Jeśli chcecie razem z bohaterką wypić gorącą czekoladę z dzbanka i przytulić się do ciepłego, miękkiego futra Niedźwiedzia, to zapraszam do lektury. Polecam. Za książkę dziękuję @WydawnictwoWilga.

„Ostatni niedźwiedź” to książka dla dzieci, ale muszę przyznać, że nie mogłam się oderwać od opisywanej historii. Opowieść o dziewczynce i jej nietypowym przyjacielu dostarczyła mi wielu emocji. Na początek smutek, wywołany sytuacją April, a później wzruszenie. Cała historia jest opisana niezwykle lekko. Po kartkach tej książki wręcz płynie się. Historia ta pozwoliła mi się na chwilę zatrzymać i pomyśleć co w życiu jest tak naprawdę ważne. Porusza ona również ważny temat: ochrony środowiska. Skłania do refleksji o tym jak będzie wyglądał w przyszłości świat jeśli dzisiaj czegoś nie zrobimy. Opowiada o na o przyjaźni jedenastoletniej April z niedźwiedziem polarnym. Dziewczynka w wieku 4 lat straciła mamę. Jej tata jest naukowcem badającym zjawiska pogodowe. Dziewczynka nie lubi szkoły, a dzieci nie lubią jej. Ale nie przejmuje się tym. Pewnego dnia tata dostaje list od rządu. Ma na pół roku wyjechać na wyspę w pobliżu Norwegii. Wyspa nosi nazwę Wyspa Niedźwiedzia. Tylko skąd taka nazwa skoro nie ma niej ani jednego „miśka”? Dziewczynka nie wierzyła, że nie ma tutaj niedźwiedzi i postanowiła go poszukać. Sama, bo tata całe dnie pracował i nie miał dla April czasu. Po 3 tygodnia od przybycia na wyspę, dziewczynka spotkała swojego zwierzaka. Był głodny, samotny i ranny. April cały czas do niego mówiąc uwolniła jego łapę, a później pomogła wrócić do domu. Między jedenastolatką a białym zwierzęciem nawiązuje się wyjątkowa więź. Jeśli chcecie poznać ciag dalszy tej niesamowitej historii koniecznie przeczytajcie „Ostatni niedźwiedź”. Książka należy zdecydowanie do tych, które łapię za serce, niosą przesłanie i skłaniają do refleksji. A oprócz tego posiada przepiękne czarno-białe ilustracje, które w pełni oddają klimat tej historii. Bardzo polecam zarówno dzieciom jak i dorosłym do sięgnięcia po ten tytuł. Na pewno ta opowieść zostanie w Wami na dłużej.

"Ostatni niedźwiedź" to historia przyjaźni dziewczynki i niedźwiedzia polarnego. Poprzez takie nieprawdopodobne spotkanie autorka przesyła czytelnikom ważny przekaz, wzrusza i daje mocno do myślenia... Książka przeznaczona jest dla czytelników od 9 lat. Porusza takie tematy jak wymieranie gatunków,ocieplenie klimatu czy topnienie lodowców. Autorka w subtelny i wyważony sposób łączy ważne fakty i problemy z historią April,która przenosi się z tatą na Wyspę Niedźwiedzią. Zaprzyjaźnia się z niedźwiedziem, którego nie powinno tam być,bo tych zwierząt nie widziano na wyspie już bardzo dawno przez topnienie lodowców. Skąd wiec się tam wziął? Czy April pomoże mu dostać się z powrotem do domu? Przyznaję,że zaskoczyła mnie ta historia,bo jest pięknie napisana i naprawdę chwyta za serce. Nieprawdopodobne spotkanie i przyjaźń człowieka i zwierzęcia uświadamia jak bardzo jesteśmy zależni od natury,a ona od nas. Jak ważne jest by żyć w zgodzie z naszą planetą i dbać o wszystko,co na niej żyje. Autorka przemyca kilka prawdziwych miejsc i danych,a akcja książki rozgrywa się na prawdziwej wyspie, gdzie lodowce topnieją w naprawdę zastraszającym tempie. Oczywiście wiele faktów jest zmienionych i uproszczonych na potrzebę fabuły,jednak głównym zadaniem książki jest zwrócenie problemu na to,co dzieje się z naszą planetą i jak możemy jej pomóc. W piękny sposób pokazane jest,że to nie tłumy zmieniają świat,a jednostki. Że nawet taka mała dziewczynka ma moc by coś zmienić. Ważne by działać,by zrobić choć jedną małą rzecz. Piękna,ważna,wzruszająca,rozczulająca,ze słodko- gorzkim zakończeniem.

Nie wiem jak ubrać w słowa to, co czułam w trakcie i co czuję po lekturze „Ostatniego Niedźwiedzia”, ale spróbuję. Piękna, wzruszająca, skłaniająca do myślenia, budząca strach oraz dająca nadzieję. To w takim baaaardzo dużym skrócie, bo towarzyszących mi przez cały czas emocji było więcej. Początkowo April, główna bohaterka, budziła moje współczucie. Z czasem przerodziło się ono w podziw i szacunek, chociaż cząstka tego współczucia została aż do końca. Jedenastoletnia dziewczynka a tyle w niej dobra i miłości do zwierząt i natury. To przyczyniło się do powstania niezwykłej przyjaźni z niedźwiedziem polarnym. Ostatnim niedźwiedziem, który utknął na Wyspie Niedźwiedzia, na której na pół roku utknęła też April. Autorka w tej książce przekazuje młodym czytelnikom garść ważnych informacji zgrabnie oplecionych fikcją literacką. Strata bliskiej osoby, potrzeba miłości i przyjaźni, globalne ocieplenie, potrzeba dbania o planetę, to tylko niektóre z istotnych kwestii poruszonych w „Ostatnim Niedźwiedziu”. Mnie książka wciągnęła i skradła moje serducho. Mogłabym tu pisać jeszcze długo o swoich zachwytach, zachęcać Was i namawiać, bo to jest piękna, mądra i wartościowa opowieść, po którą warto sięgnąć niezależnie od wieku.

Przepiękna opowieść - wzruszająca, wartościowa <3