Lista szczęścia (okładka  miękka, wyd. 03.2023)

Dobr aksiążka. Jeśli szukacie miłej fabuły to właśnie ta książka

Najlepsza książka jaką czytałam !!! (Przeczytałam od maja 19)

Bardzo fajna - przyjemna na oderwanie się od rzeczywistości

Fabuła ciekawa, ale strasznie dużo opisów.

Słodki i przyjemny romans wlw

Wciąga, fajnie się czyta.

Nie podoba mi sie...

Super książka

„Lista Szczęścia” to opowieść o dziewczynie o imieniu Emily, która straciła swoją mamę w wyniku choroby. Los splata jej ścieżkę ze ścieżką Blake, dzięki której odnajduje listę napisaną przez zmarłą matkę, która jest swojego rodzaju celami, przybliżające kobietę do szczęścia. Tu zaczyna się przygoda dziewczyn w środku lata, pełna radości, wyzwań, ale również i trudności, które stają na ich drodze do szczęścia. „Dopiero w samym środku zimy przekonałem się, że noszę w sobie niepokonane lato” To była książka, przy której świetnie spędziłam czas, czytając ją. Jest to jednotomówka napisana lekkim piórem (pomimo że mówi też o trudnych tematach), dobra na wieczór pod kocykiem z herbatą, by poczuć klimat wakacji i błogiego lata pełnego przygód. „Lista Szczęścia” opowiada przede wszystkim o tym, że warto czasem wyjść poza swoją strefę komfortu i spróbować nowych rzeczy, bo, pomimo że coś może się wydawać straszne oraz/lub niewykonalne, okazuje się, że strach był nieadekwatny, a dana czynność, mimo że jest trudna lub niepozorna, sprawia nam mnóstwo frajdy, o czym przekonuje się nasza główna bohaterka. Oprócz tego w książce znajdziemy trudne tematy jak strata bliskiej osoby, utratą zaufania przez przyjaciół, trudności w otworzeniu się przed innymi. Z tym wszystkim musiała się zmierzyć Emily, która okazała się bardzo silną dziewczyną, pomimo tego co przeszła od śmierci swojej mamy. Znalazła w sobie to niepokonane lato, o którym jest mowa w cytacie powyżej, pochodzącego z książki Alberta Camusa, którego fragment przewija się w tej historii co jakiś czas. Coś, co mi sprawiało frajdę podczas czytania to to, jak lista przybliżała do siebie główne bohaterki, oraz to jak ich relacja się rozwijała na przestrzeni kolejnych rozdziałów. Niesamowite było dla mnie to, że odnalazłam w tym wszystkim siebie na początku swojej drogi na terapii, gdzie sama miałam podobną listę celów do realizacji, które napędzały mnie do działania. Tym bardziej byłam w stanie zrozumieć Emily i to, co czuła odkrywając siebie. „Lista Szczęścia” to niesamowita książka, o której mogłabym się naprawdę długo rozpisywać. Jest taka zwyczajna, ludzka, dzięki czemu możemy w tym poniekąd znaleźć siebie, zatrzymać się, zastanowić, zainspirować się do tego, by zrobić coś dla siebie, bez obawy co powiedzą inni. Pod koniec naprawdę walczyłam z tym, żeby nie uronić łez wzruszenia, jednocześnie rozpaczając nad tym, że ta historia się już skończyła. Koniecznie przeczytajcie!

Otulająca mozaiką barwnych emocji, które utkano z nutą wyczuwalnego szaleństwa. Poruszająca obrazem dojmującej żałoby, wytrwale tkwiącej pod skórą nastoletniej dziewczyny. Niesiona na fali znalezionej listy zadań, która zuchwale tworzy obraz niepokonanego lata. „Lista szczęścia” to wakacyjna powieść gatunkowo ewidentnie ulokowana w ramach literatury młodzieżowej, jednak śmiało intonowana szmerami refleksji, które wybrzmiewają także u dorosłego czytelnika. Bezlitosna strata dotyka bowiem w końcu każdego człowieka – nie baczy na egzystencjalny etap, nie przygotowuje na nagłe pożegnanie się z dotychczasową rzeczywistością. Paralelnie również poszukiwanie życiowego kierunku nie kończy się w momencie, gdy dorastanie jawi się już tylko jako przebrzmiałe doświadczenie. Upór i odwaga, które na kartach swojej książki wykreowała Rachael Lippincott, z pewnością wesprą w odnalezieniu światła nadziei na pomrocznej utratą drodze także osobę, dla której nastoletnie lata to już tylko niewyraźne powidoki. Fundament fabuły buduje tytułowa lista szczęścia – znaleziona po latach w rzeczach mamy przez naznaczoną rozpaczliwą tęsknotą, kilkunastoletnią Emily. Której coraz brutalniej kruszy się świat, doskwiera coraz intensywniejsze zagubienie, którą przygniata bolesna samotność. I wtedy, podczas złudnie skazanej na porażkę rozgrywki w Bingo, jawnie nostalgicznej i przytłaczającej wspomnieniami, pojawia się ona – koleżanka z dzieciństwa, Blake. Zaczyna kształtować się spektakl nieokiełznanej zabawy! Jaskrawego czerpania szczęścia z iluzorycznie szarej rzeczywistości, przełamywania zakorzenionego na dnie duszy lęku i burzenia solidnie postawionych sobie barier – lekko nakreślone i iście niezwykłe odkrywanie swojej tożsamości. Historia osadzona w scenerii urokliwego małego miasteczka, niewątpliwie mającego do zaoferowania ograniczoną formę rozrywek, doprawdy inspiruje, bawi i czule koi. Nawet przeżarta smutkiem osnowa napawa ostatecznie optymizmem, a ciepła narracja równoważy melancholijne odczucia. Ta frywolna otoczka uwydatnia nieoczywiste relacje, które budzą się nagle i niespodziewanie – to mariaż wartościowej przyjaźni, rodzinnego wsparcia i pięknej miłości, która swoją inicjacyjną konstrukcją uwypukla wybuchające uczucia, wyraźnie je intensyfikuje i realnie dynamizuje. I wreszcie stanowi wyraźne podwaliny do zrozumienia i akceptacji siebie. Z tej opowieści emanuje spokój i spowijające zmysły poczucie, że porozrzucane przez złośliwy los życiowe klocki Emily w końcu trafią na swoje właściwie miejsce, a budowla niczym niezmąconego szczęścia zostanie naprawiona. To literacka podróż, pełna szczerego uśmiechu, łez wzruszenia, ale i rozdzierających serce chwil nostalgii, która z naturalnością i bez nachalności portretuje wielobarwne tony porywów serca. I akcentuje istotę eksplorowania własnych emocji – zdzierania warstwy poczucia bezpieczeństwa i komfortu w obliczu niezapomnianych przeżyć i obdarowywania miłością tych, do których usilnie rwie się serce, a nie których podpowiada rozum.