Liliowe opium (okładka  miękka, wyd. 06.2020)

"Liliowe Opium" to piękna powieść! Momentami nieco przerażająca, zwłaszcza jeśli chodzi o wątki kryminalne i medyczne. Książka zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Nie mogłam się od niej oderwać. Medycyna, historia, Wielka Wojna w tle, barwnie, ciekawie, wręcz genialnie opisany świat przedstawiony i świetnie zarysowane tło historyczne, a także wpleciona w fabułę wiedza medyczna. Wiele z tej książki możemy się dowiedzieć. Nie ma tu miejsca na nudę. Od samego początku coś się dzieje. Tajemnice rodzinne, seryjny morderca, ciekawe przypadki medyczne, a także miłosne rozterki głównej bohaterki Lilii von Schiller. Mam wrażenie, że ta powieść jest jeszcze lepsza od pierwszej części - "Różanego Eteru", który również ogromnie podobał mi się. W przeciwieństwie do pierwszej części, w której główną bohaterką i narratorką była Róża Zimmerman, tu na pierwszy plan wychodzi najlepsza przyjaciółka i jednocześnie bratowa Róży, Lilia von Schiller. To z jej perspektywy poznajemy świat przedstawiony, a także jej uczucia, rozterki, pragnienia i marzenia. Akcja powieści rozpoczyna się w momencie, kiedy Lilia kończy medycynę i podejmuje swoją pierwszą pracę w szpitalu. Obserwujemy jej pierwsze kroki w świecie medycyny, świecie, który wcześniej był zarezerwowany tylko dla mężczyzn. Jej blyskotliwość i ogromna wiedza sprawiają, że wcale nie jest gorszym lekarzem od mężczyzn wykonujących tę samą profesję. Chociaż nadal musi mierzyć się z docinkami lekarzy-mężczyzn, którzy często próbują jej udowodnić, że ten zawód nie jest dla kobiet. Lilia jednak jest uparta i wie czego chce. Niejednokrotnie pokazuje, że medycyna jest jej prawdziwą pasją i nieprzypadkowo ukończyła studia medyczne. Pewnego dnia w domu rodzinnym von Schillerów pojawia się tajemnicza Helena, która podaje się za nieślubną córkę zmarłego w niejasnych okolicznościach Wilhelma, brata Lilii. Rodzina jest zaskoczona jej pojawieniem się. W domu zaczynają dziać sie dziwne rzeczy. Na domiar złego w mieście dochodzi do zabójstw kobiet. Wygląda na to, że sprawcą jest seryjny morderca, który doskonale zaciera za sobą ślady i jednocześnie zawsze zabija w ten sam sposób. W śledztwo zostaje zamieszana Lilia. Młoda pani doktor próbuje również rozwiązać długo skrywane, rodzinne tajemnice. Jednak otaczająca rzeczywistość nie jest mu temu sprzyjająca. Beztroska la belle èpoque dobiega końca, a nad Europą wisi widmo Wielkiej Wojny. Jak młoda Pani doktor odnajdzie się w wojennej rzeczywistości? Czy odkryje kim jest seryjny morderca? Czy pozna największy sekret swojej rodziny? Czy w tym wszystkim uda jej się znaleźć miejsce na spełnienie swoich największych marzeń? Jak ja uwielbiam czytać takie powieści! Zdecydowanie polecam!

Ach, co to była za lektura! Jestem w pełni usatysfakcjonowana, dostałam więcej niż marzyłam.  W "Liliowym opium", podobnie jak w "Różanym eterze", mamy do czynienia ze znakomitą znajomością medycznego świata z przełomu XIX i XX wieku - nic dziwnego, bowiem autorka powieści, Julia Gambrot, jest lekarzem, a to oznacza, że podczas lektury naprawdę można posiąść solidną wiedzę z zakresu podstaw historii medycyny (mówiłam Wam, że ogromnie interesuje mnie ta dziedzina?). Z wypiekami na twarzy zaczytywałam się we fragmentach z przeprowadzania operacji, diagnozowania chorób. Jak bardzo był to inny świat od nam współczesnego! Kolejną kwestią, za którą muszę wychwalić autorkę pod niebiosa, jest znajomość realiów okresu la belle epoque. Nie jest to powierzchownie zbadany temat, który ładnie komponuje się z fabułą. Na każdej niemal stronie czuć prawdziwą pasję, z jaką Julia Gambrot opisuje życie "pięknej epoki" rozkwitu i postępu w Europie. I choć tym razem akcja powieści dotyka dramatycznych czasów Wielkiej Wojny (I wojna światowa), a więc schyłku tego spokojnego okresu w historii, znajomość realiów, w których osadziła swoich bohaterów, wciąż mnie zachwyca. Jestem także urzeczona płynnością, z jaką autorka wprowadziła do fabuły wątek kryminalny i nienachalny wątek romantyczny. Wszystko jest tu wyważone, takie "akurat", a jest to dla mnie o tyle ważne, że nie znoszę melodramatu, nadmiernego epatowania uczuciami. Powieść mogłaby składać się wyłącznie ze studenckich perypetii Lilii i kryminalnych zawiłości - nie narzekałabym. Jednak wątek miłosny jest tu wręcz wisienką na torcie, która łagodzi gorzki, mroczny klimat.  W końcu kwestia, która była dla mnie prawdziwym rarytasem: walka kobiety o należyty szacunek w świecie zdominowanym przez mężczyzn. Nie tak dawno, bo ledwie ponad sto lat temu, kobieta pragnąca zdobyć wykształcenie, a nade wszystko kobieta przyjęta w szeregi uczelni, na kierunku zarezerwowanym do tej pory wyłącznie dla przeciwnej płci, należała do rzadkości. I spójrzmy prawdzie w oczy, przepraszam za kolokwializm - miała przechlapane. Julia Gambrot zobrazowała ten stan rzeczy znakomicie. Podsumowując. "Liliowe opium" to bardzo dobra pozycja, którą będziecie pochłaniać na bezdechu.  Jeśli z powieści na powieść autorka pisze lepiej, to aż boję się pomyśleć, czym zaskoczy mnie w trzecim tomie, który mam nadzieję, rychło pojawi się w mojej biblioteczce. Polecam przeogromnie!

Główną bohaterką jest młoda - jak na obecne czasy, ale na początku XX wieku to już prawie stara panna - Lilia Schiller, chirurg. Nie był to typowo kobiecy zawód, dlatego pracująca w szpitalu Lilia wystawiana była niemal każdego dnia na ironiczne uwagi ze strony starszych kolegów po fachu i musiała wciąż udowadniać, że kobieta może być tak samo dobrym lekarzem jak mężczyzna. Na dokładkę nie układało jej się w życiu osobistym. W końcu decyduje się na zamążpójście z rozsądku, jednak bardzo źle odbija się to na jej psychice. Aż któregoś dnia w życiu Lilii pojawia się Karl Ihl i jej życie odmienia się pod wieloma względami. W tym samym czasie rodzinnym miastem młodej lekarki wstrząsa seria dość osobliwych morderstw na kobietach, a w jej domu pojawia się nastoletnia dziewczyna podająca się za córkę jej zmarłego brata... Akcja zaczyna się zagęszczać 🙂 Świetnie czytało się tę powieść. Bardzo dobra, przejrzysta akcja, charakterystyczni bohaterowie, a wszystko osadzone w realiach Pierwszej Wojny Światowej. Bardzo dużo informacji opisujących działania wojenne sprawiało, że historia Lilii Schiller wydawała się niezwykle realistyczna. Podobnie jak nadzwyczaj liczne odnośniki medyczne na temat pojawiających się w powieści przypadków chorób - początkowo mnie męczyły, nie raz wzbudzały odrazę, ale ostatecznie okazywały się bardzo interesującymi ciekawostkami, z którymi prawdopodobnie nigdy bym się nie spotkała. Podsumowując - „Liliowe opium” to powieść naprawdę godna polecenia, podobnie jak poprzedzający ją „Różany eter” tej samej autorki 🌺

,,Liliowe opium" Julia Gambrot. 🌺 Książka, która łączy w sobie medycynę, miłość, kryminał oraz wojnę. Główna bohaterka Lilia zdobyła tytuł chirurga 👩‍⚕️ i oddaje się swojej pracy bez reszty. Musi znosić komentarze mężczyzn na ten temat, którym w tamtych czasach wydawało się ,że kobieta nie nadaje się na lekarza. 🏥 Pewnego dnia po dyżurze pojawia się w drzwiach szpitala, krewna bohaterki, która wspomina o jej zmarłym bracie. Helena, informuję, że jest osieroconą córką brata Lili i nie ma gdzie się podziać. 🔪 W międzyczasie wychodzi na jaw morderstwo pewnej kobiety, jednak sprawca pozostaje nieznany. Czy zaatakuje ponownie? I jak odnajdzie się rodzina Lili przyjmując Helenę pod swój dach? Lata lecą, a główna bohaterka czuję się źle, bo nadal nie ma męża. 💍Jednak na jej drodze pojawi się szansa na zamążpójście. Lilia nie może jej przegapić. Tylko czy na pewno da jej to szczęście? Wybucha wojna, pojawiają się choroby, coraz mniej żywności. Wszyscy będą musieli się odnaleźć w tym nowym, trudnym otoczeniu. 😨 Strach, że najbliżsi zginą na wojnie. Lilia będzie musiała nauczyć się odwagi, aby przetrwać wszelkie przeciwności losu. 🧱 Książka cegiełka 640str. Długa i obszerna historia, wielowątkowa. Ciekawa, jednak ja domyśliłam się sprawcy morderstwa. Czasami nudziły mnie szczegółowe opisy medyczne. Jednak dzięki tej książce, mamy szansę poznać wcześniejsze sposoby leczenia. 💞 Miłosny wątek był również intrygujący. Rodzinnych tajemnic też tu nie zabrakło. Bardzo dobra powieść.😃https://www.instagram.com/papierowastrona/

Julia Gambrot debiutowała w roku 2019 książką „Różany eter”. To powieść, której akcja toczy się na przełomie XIX / XX wieku, a wątki obyczajowe, tajemnica, morderstwo i medycyna tworzą zgrabną, czarującą całość. Rok później ukazała się kontynuacja historii pt. „Liliowe opium”. Niestety tom drugi już nie zrobił na mnie aż takiego wrażenia. Oczywiście wymienione wątki również zajmują tu sporo miejsca, tło historyczne jest oddane rzetelnie, nienachalnie i całkiem zgrabnie, a pewna zagadka zmarłego brata bohaterki frapuje i ciekawi. Morderstwa jednak przyćmione są tu przez główną bohaterkę, która całość przedstawia w narracji pierwszoosobowej. Nie spodobała mi się ta postać – to przyjaciółka Róży, której głos czytelnicy znają z „Różanego eteru”. Lilia, narratorka „Liliowego opium” wydała mi się postacią dosyć irytującą, która siebie przedkłada przed innych i wdaje się w naiwne romanse, co mocno rzutowało mi na odbiór całej powieści. Chciałabym by autorka napisała coś bliższego jej debiutowi, gdzie wszystkie wątki były ładnie wyważone. „Liliowe opium” nie było złe, ale nie mogę też powiedzieć, że było dobre. Niezłe, ale nie całkiem tego oczekiwałam. Myślę, że książka może się bardziej spodobać tym, którzy lubią powieści romansowe osadzone w dawnych epokach.

"Liliowe opium" Julii Gambrot przeczytałam już jakiś czas temu, jednak nadal pamiętam to oczarowanie pięknie napisaną i wielowątkową opowieścią z początku XX wieku. Autorka zaserwowała czytelnikom namacalną podróż w czasie do belle epoque gdzie świat stoi u progu zmian, kiedy to kobiety zaczynają walczyć o swoje prawa, kiedy nadchodząca obyczajowa zmiana budzi ekscytację i niepokój. Julia von Schiller - młoda lekarka ma wielkie marzenia i plany. Chce zostać chirurgiem jak jej ojciec. Świat stoi u progu Wielkiej Wojny, a w mieście dochodzi do morderstw kobiet. Natomiast w rodzinnym domu powoli kłębią się tajemnice które pragną ujrzeć światło dzienne. Julia Gambrot z dbałością o najmniejsze szczegóły oddała tło społeczno-historyczne i realia życia na początku XX wieku. Zgrabnie połączyła ze sobą wątki historyczne, kryminalne, obyczajowe i romantyczne. W tej powieści dzieje się tak wiele, że nie można się od niej oderwać. W dodatku tempo akcji było niemal szaleńcze - co zdecydowanie jest na plus. Ta powieść zauroczyła mnie pod wieloma względami, jednak to co urzekło mnie najbardziej to styl opowieści - absolutnie cudowny, lekki i eteryczny. Serdecznie polecam "Liliowe opium" - książkę, która pozwoli na długie i bardzo przyjemne wieczorne zaczytanie!

"Liliowe opium" to fascynująca mieszanka wątków historycznych, kryminalnych i romantycznych w odpowiednich proporcjach. Mamy tajemniczą serię morderstw oraz gęsty klimat w stylu kryminału retro, świetnie zbudowane tło historyczne oraz wspaniale oddany charakter epoki, a także subtelnie zarysowaną historię miłosną. Autorka stworzyła opowieść o rodzinnych sekretach, spełnianiu marzeń, podążaniu za głosem serca, trudnych wyborach oraz nieprzewidywalnych kolejach losu. O cieniach przeszłości, drugich szansach, mylących pozorach i dramatycznych konsekwencjach. Mogłabym jeszcze pisać i pisać - ta książka, podobnie jak "Różany eter", zachwyciła mnie swoim klimatem, historycznymi i medycznymi detalami oraz ciekawie poprowadzoną fabułą. Z całego serca polecam zarówno "Liliowe opium", jak i "Różany eter".