Saga o Fjallbace. Tom 2. Kaznodzieja (okładka  miękka, wyd. 02.2010)

Jak wspomniano ksiazka wydaje sie lepsza niz ,,Ksiezniczka z Lodu,, wartka intryga, ciekawe zakonczenie. Naprawde warto.

Akcja powieści rozkręca się powoli i nie mogę się pozbyć wrażenia, że książki Camilli Lackberg są jakieś takie… ociężałe. Jednak najbardziej przeszkadza mi w nich to, że tuż po prezentacji wszystkich postaci i ich wzajemnych powiązań, rozwiązanie zagadki staje się po prostu oczywiste. Autorka ma bowiem zwyczaj zdradzania tajemnic o wiele za wcześnie, a często wręcz nawet narzucania się czytelnikowi z sugestiami typu „…Wiedział, że coś przeoczył, tylko nie umiał sobie uświadomić, co to takiego” lub „Coś nie dawało mu spokoju. Coś, co powinien był dostrzec, lecz tego nie zrobił”. To nie są dosłowne cytaty, ale takiego typu „tajemnicze” wzmianki to jak umieszczenie tablicy informacyjnej o treści: „Przeczytaj ostatni fragment jeszcze raz. Znajdziesz tu wskazówkę lub nawet rozwiązanie zagadki”. Tak nie powinno być w dobrych powieściach kryminalnych.

Po przeczytaniu jako pierwszej Księżniczki lodu, przyłączam się również do opinii pozostałych czytelników. Uważam, że Kaznodzieja jest o wiele ciekawszą lekturą od pierwszej. Jak zacznie się ją czytać, to naprawdę bardzo trudno jest się od niej po prostu oderwać. Jedynym mankamentem tych powieści jak dla mnie jest spory natłok imion bohaterów, szwedzkich, które ciężko mi było spamiętać i nie kiedy powiązać z postaciami. Nie mniej jednak bardzo polecam tą sagę. Ja już nie mogę doczekać się jak zacznę czytać kolejną!

Książka jest dużo lepsza od pierszwej części "Księżniczki z lodu". Autorka zaczyna się rozkręcać i pisze coraz lepiej. Polecam szczególnie tym co lubią dobry kryminał :)

Świetny kryminał i dobra powieść psychologiczna! Od pierwszych stron autorka wciągnęła mnie w zagadkową śmierć młodej kobiety i dwóch innych ofiar, które lata temu przepadły bez wieści. Książka ma niezwykły klimat pełen napięcia i oczekiwania a pisarka wodzi za nos czytelnika, aby ten, nie mógł przewidzieć wszystkich wydarzeń. Dzięki zawiłej intrydze i licznych zmyłkach serwowanych nam przez Panią Lackberg, znudzenia nam nie grozi. Co więcej, akcja jest dynamiczna i obfituje w zaskakujące sytuacje. Główni bohaterowie są przedstawieni drobiazgowo i ciekawie, podobnie jak postacie drugo- i trzecioplanowe. Autorka skupiła się także na życiu w niewielkiej społeczności oraz mrocznych tajemnicach skrywanych przez niektórych sąsiadów. Plusem jest również lekkie pióro oraz prosty, barwny język, które sprawiają, że książkę pochłania się szybko. Jest to opowieść o mrocznej naturze człowieka, wierze i Bogu oraz skomplikowanej zagadce łączącej przeszłość z teraźniejszością. Polecam!!

W odroznieniu od moich poprzednikow bylo to moje pierwsze spotkanie z ta autorka i rozwniez moj pierwszy kryminal. Kiedy czytasz pierwsza czesc ksiazki bedziesz sie jeszcze w stanie odrywac od lektury, natomiast proponuje sobie zarezerwoac wiecej czasu na druga polowe - mnie ona kosztowala nieprzespana noc - ale bylo warto! Wspaniala wartka akcja, zaskakujacy, wciagajacy scenariusz, przystepny jezyk.

Niestety nie polecam książki lekarzom, bo tak jak ja w połowie powieści domyślą się kto jest mordercą i niestety druga połowa będzie męczarnią szukania winnego choć to tak oczywiste. Nie piszę tego żeby się przechwalać- szczerze ostrzegam, bo czas i uwagę poświęcone tej książce warto przerzucić na Kamieniarza, który moim zdaniem jest jej najlepszą książką.

Ostatnimi czasy jakoś miałam pecha do książek. Jednak kiedy kupiłam właśnie te stało się oczywiste ,ze jest znakomita. Dziś skończyłam ja czytać . wciąga niesamowicie i żałuje ze to już koniec. Mogę śmiało przyznać ze nie żałuję wydanych pieniędzy

Także i moim zdaniem "dwójką" Camilla Lackberg przeskoczyła poziom "jedynki". Świetnie napisana powieść kryminalna. Muszę przyznać, że wstrząsnęła mną ta lektura.

Wciągajaca akcja i napiecie. Najlepsza z trzech