Japonia, Chiny i Korea. O ludziach skłóconych na śmierć i życie (okładka  miękka, wyd. 04.2021)

Trzy tygrysy i jedna góra, historia Wschodniej Azji, o której dotąd niewiele się w Polsce mówiło, ale od kiedy świat wraz z rozwojem transportu stał się mniejszy, podróże coraz dalsze, kiedy na co dzień korzystamy z azjatyckich produktów, z azjatyckiej techniki, i coraz częściej mamy wgląd we wschodnią kulturę, chcemy głębiej poznać ludzi, którzy są twórcami tych dóbr. Proponuję zacząć od książki „Japonia, Chiny i Korea. O ludziach skłóconych na śmierć i życie.” autorstwa Michaela Bootha, to ciekawy, wciągający i miejscami zabawny, dziennikarski przewodnik po historii i bieżących realiach antagonistycznych relacji, między trzema narodami: Japonią, Koreą i Chinami. Ta wrogość ma długa i złożoną historię, której echa do Europy docierają gdy słyszymy o sporach handlowych między Koreą a Japonią, nieoczywistych stanowiskach dyplomatycznych obu Korei w sprawie Japonii, czy trudnych relacji Chin i Tajwanu. Booth postanowił sprawdzić u źródła, jak naprawdę mają się sprawy między tymi narodami. Przygotujcie się na podróż po regionie, zaczynamy od Japonii, poprzez Koreę, aż po Chiny, ale zajrzymy też na Tajwan i do Hongkongu. W każdym z tych miejsc autor przeprowadza wywiady z naukowcami, twórcami, emigrantami, ludźmi polityki i przeciętnymi mieszkańcami regionu by dotrzeć do genezy obecnej tu wrogości. Jego odkrycia są złożone, silnie związane z kulturą i burzliwą przeszłością, w której Chiny były niegdyś dominującą konfucjańską potęgą, gdzie Japonia brutalnie najeżdżała by kolonizować sąsiadów, a Koreańczycy toczyli krwawą wojnę domową, która podzieliła ich kraj na dwie części. Tam też Tajwan zaczyna rozwijać odrębne poczucie kultury i oddzielenie od Chin kontynentalnych a Hongkong pielęgnuje tradycje demokratyczne. Na to wszystko nie mały wpływ miały czasy kolonizacji przez kraje Europejskie i zaangażowanie USA w sytuację geopolityczną regionu. Na szczęście autor nie skupia się na akademickim podejściu do problemu, rozmawia i obserwuje współczesnych mieszkańców, dociera do wielu postaw, chce spojrzeć relacje pod każdym kątem, jest to ważne zwłaszcza teraz, kiedy zaczyna dominować młode pokolenie, które coraz częściej pozbywa się balastu starych zadr. Uważam, że to bardzo dobry tekst na początek naszej relacji z Azją Wschodnią. Mimo, że Booth musi dotknąć bardzo bolesnych zdarzeń z historii, nie popada w patos, znalazł równowagę między należną powagą, a przyjemnością z wypływającą z podróży, zwiedzania i poznawania ludzi. Książkę czyta się lekko i przyjemnie, nie jest to dziennikarstwo śledcze, a raczej dziennik z podróży, za którą dziękuję serdecznie autorowi.