Human Nature (CD)

Bardzo Dobry Album

Bardzo dobra płyta

Bardzo klimatyczna

Jakoś tak nijako.

Miło się słucha

Mega jak zawsze

Uwielbiam.

Przyznam, że po pierwszym odsłuchu byłem w szoku, to nie brzmiało jak Nightwish tylko mieszanka Ayreon, Epica i Vangelisa. Po wielu odsłuchach myślę, że jest to doskonały Nightwish version 2.0 2.0 Music - początek a jednocześnie intro do albumu, rozpoczynają dźwięki uderzania o metal, jest kosmicznie i przestrzennie. Następnie wchodzimy do puszczy King Konga, tylko na innej planecie. Trybalne dźwięki wywołują grozę i mrok. Następnie wylatujemy z dżungli w kosmiczną otchłań, z której wyłania się najpiękniejszy chór na albumie z epickim rozmachem. Piosenka właściwa ma bardzo progresywne zwrotki (fortepian, fleciki plus wokal Floor), następnie wchodzi przebojowy refren, zapadający w pamięć, który powtarza się trzy razy w coraz bardziej epickiej wersji. Część mostkowa jest bardzo rozbudowana, pełna fantazyjnych melodii i zwrotów akcji. Doskonały utwór, który może stanowić świetną wizytówkę całego albumu. Noise - wstęp to wariacja na temat tematu Gry o Tron czy celowa ? każdy powie co innego. Pierwszy singiel, dobrze wybrany, bo to jedna z żywszych, mocniejszych kompozycji z chwytliwym refrenem, ale także mnóstwem rozbudowanych części chóralnych i orkiestrowych. Zwrotki są bardzo połamane, co jest wizytówką tego albumu. Piosenka to przykład idealnego połączenia metalu z muzyka klasyczną. Opowiada o uzależnieniu od smartfonów, mediów społecznościowych, nabijaniu głowy cyfrową, śmieciową informacją, oraz dążeniu do bycia pępkiem świata. Shoemaker - rozpoczynają dźwięku klawesynu, po czym wchodzi pierwsza zwrotka już w pełnym brzmieniu całego zespołu, oczywiście linia melodyczna jest trudna do zaśpiewania, jak wiele na tym albumie. Brzmi trochę renesansowo. Refrenu brak. Tylko momenty wyciszenia śpiewane na spółkę z męskim wokalem i "mostek" Utwór kończy się częścią zupełnie nie mającą nic wspólnego z resztą. Jest to najpiękniejszy i wywołujący łzy w oczach fragment albumu. Wzruszająca, piękna, podniosła część, gdy Floor śpiewa operowym głosem przy akompaniamencie orkiestry. Wywołuje uczucia jakby słuchacz wchodził do własnego raju. Utwór wyraźnie inspirowany jednym z ulubionych utworów Tuomasa ( i moim ) Lacrimosa (Zbigniew Preisner). Harvest - najbardziej delikatny, miękki utwór na albumie. Z folkowymi perkusjami, instrumentami dętymi i akustyczną gitarą. Najbardziej przyziemny, sielankowy, choć przesłanie wydaje mi się nieco mroczne. W połowie wchodzi już cały zespół i słychać, że to właściwy Nightwish. Linia melodyjna "wchodzi" dopiero za drugim, trzecim odsłuchem. Wtedy utwór zaczyna się podobać. Piosenka kojarzy mi się z przygodą i tęsknotą za czymś minionym. Pan - po wielu odsłuchach wreszcie dojrzałem, że jest najbardziej Nightwishowy, w starym stylu Nightwisha, tylko bardziej musicalowy, teatralny. Z każdym odsłuchem odkrywałem nowe warstwy i dekoracje . Wspaniała, efekciarka partia chóru, śpiewająca w rytmie perkusji robi oszałamiające wrażenie! Tarja ze swoim zimnym i klasycznym głosem powinna go śpiewać, idealnie by pasowała. Killer koncertowy! Hows the heart - chyba najbardziej singlowy, radiowy utwór. Ciepły, prosty i przebojowy (jak na ten album) Z "normalnymi" nie przekombinowanymi zwrotkami Nie zabrakło jednak także efektownych części w przejściu przed ostatnim refrenem, gdzie mamy słodką, Disneyową, linię melodyczną, jakbyśmy się unosili nad polami i połamaną część wokalna na koniec mostku, bardzo je lubię. Do tego folkowa, słoneczna oprawa. Ten utwór z kolei wydaje mi się być stworzony dla Anette. Jej ciepły, okrągły wokal podkreśliłby słodycz tego utworu. Procession - zdecydowanie najpiękniejsza linia melodyczna na albumie (nie licząc końcówki Shoemaker) Początkowo delikatna, wprowadzająca słuchacza w inny wymiar, z czasem ciężej obudowana w celu wywołania jeszcze szybszego bicia serca. Bardzo tęskny i wzruszający utwór. Brak tu refrenu czy epickich wstawek. Jedynie flet i płaczące skrzypce mają wywołać łzy w oczach. Tribal - Bardzo mroczny, brzmiący bardzo dawnie i ciężko, kawałek. Również pozbawiony piosenkowej budowy ( czyli podziału na zwrotka refren x2 mostek refren ) Ostre, złowrogie wokale. Miejscami metalowa ściana. Potem pierwotne wrzaski wokół ogniska i fantastyczne plemienne perkusje. Utwór kończy wokaliza Floor na tle mrocznego akompaniamentu. Endlessness - utwór rozpoczyna piękna linia melodyczna grana na gitarze elektrycznej. Zwrotki są jak zwykle połamane i koronkowe, co trochę dziwnie brzmi w wykonaniu Marco. Refren jest bardzo przejmujący poprzez mroczną zmianę tonacji w środku. Brzmi ciężko ale trochę musicalowo. W drugiej części słyszymy Floor, która dodaje dodatkowych kolorów piosence. W ten sposób utwór nie nudzi ale ciekawi. Na zakończenie słyszymy tę piękną melodię z początku tylko w wykonaniu wokalistów i całego chóru oraz jej cichą, kosmiczną wersję w ostatnich sekundach albumu Human. Album jest bardzo podniosły, odrealniony, magiczny, głęboki. Mnóstwo tu pięknych melodii i ciekawych aranżacji, nie ma żadnego prostactwa czy banału. Dla mnie to album 5-lecia

conneryfan, świetna recenzja w punkt, bardzo trafna i pomocna, bardzo dziękuję, od siebie dodam , że ta płyta bezwzględnie wymaga dwóch warunków: dobrej jakości , żadne mp3 czy inne wynalazki kompresyjne itd, oraz głośnego sluchania, wtedy ta muza osiąga apogeum i można ją dopiero docenić.Holopainen jest niesamowitym gostkiem,który chyba podpisał cyrograf z księciem ciemności, bo tworzy niesamowite dzieła od których trudno się oderwać.Polecam, bo naprawdę warto, niesamowita muza.

Dojrzały, przepiękny, poruszajacy album! Od początku do końca! Nie ma zbędnej nuty, słabszych momentów. Dzieło kompletne. Tuomas wspiął sie na wyżyny, to naprawde niezwykły kompozytor. Słucham albumu po raz kolejny i kolejny.... nie można się oderwać, zapada w serce... Doskonały.