House of Leaves (okładka  miękka)

29/2022 „Dom z liści” Marka Z. Danielewskiego poleciła mi znajoma. Długo szukałam tej książki, od jakiegoś czasu nie jest drukowana. Po kilku miesiącach, gdy znalazłam jeden egzemplarz na Allegro, nie wahałam się z zakupem mimo wysokiej ceny. Danielewski stworzył niezwykłe dzieło, którego trzonem jest fikcyjny film dokumentalny. Książka opowiada o losach rodziny Navidsonów i domu do niej należącym od niedawna. Ów dom zawiera pozornie niekończący się labirynt, choć jego zewnętrzna struktura na to nie wskazuje. Książka ma niekonwencjonalne format i strukturę. Jest bardzo ciekawym przykładem literatury ergodycznej wymagającej wysiłku ze strony czytelnika, aby jej zawartość mogła zostać odczytana - ma nietypowy układ stron. Autor zawarł obszerne przypisy, a część z nich posiada swoje przypisy, w tym odniesienia do fikcyjnych książek, filmów lub artykułów. Skład tekstu również mocno angażuje czytelnika. Niektóre strony zawierają tylko kilka słów lub linijek tekstu. Ułożono je tak, by odzwierciedlały wydarzenia w historii i dodatkowo wywoływały zarówno agorafobiczny jak i klaustrofobiczny efekt. Niektóre partie tekstu wymagają obrócenia książki, by się z nim zapoznać. Autor stosuje wielonarrację, co dodatkowo dezorientuje odbiorcę. Książkę Danielewskiego często określa się jako horror, ale wielu czytelników znajduje w niej elementy satyry i historii miłosnej. „Dom z liści” to opowieść Johnny'ego Wagabundy, pracownika salonu tatuażu w Los Angeles i uznanego za niewiarygodnego narratora. Szuka nowego mieszkania; jego przyjaciel Lude opowiada mu o mieszkaniu niedawno zmarłego Zampanò, niewidomego, starszego mężczyzny, który mieszkał w kamienicy Lude. Po przeprowadzce Johnny znajduje rękopis Zampanò - to studium filmu dokumentalnego zatytułowanego Relacja Navidsona, wyreżyserowanego przez uznanego fotoreportera Willa Navidsona. Wg Wagabundy nie ma żadnych dowodów na to, że film kiedykolwiek istniał. Sam film opowiada o korytarzu, który nagle pojawił się w domu. Korytarz z czasem przeradza się w labirynt. Nie chcę spojlerować, więc nie napiszę, co działo się podczas wielu eksploracji. Niemniej to niezwykle ciekawe zdarzenia mocno wpływające na wyobraźnię. Narracja Zampanò zawiera odniesienia m.in. do Stephena Kinga, Stanleya Kubricka czy Anne Rice. Pierwszy raz czytałam taką książkę. Wiem, że to jedna z tych, które mocno zapadają w pamięć. „Niewiele jest pociechy gdy żałobny sen się ziści gdy myśli się mieszają ściany przemieszczają i nasz wielki błękitny świat zda się jak dom z liści w obliczu wiatru.”