Hej, dziewczyno! (okładka  miękka, wyd. 09.2020)

Jedna z lepszych książek, które czytałam. Must have każdej z nas, przyprawiona nietuzinkowym poczuciem humoru. Pani Patrycjo czekam na kolejne jej części...

RECENZJA  „HEJ, DZIEWCZYNO!” AUTOR: PATRYCJA MNICH  WSPÓŁPRACA REKLAMOWA — WYDAWNICTWO: PAPIEROWY MOTYL  „Oto była rewolucja, a one, wciąż jeszcze niepewne, ale już krzykliwe i odważne, wydłużały szyję, żeby patrzeć zuchwale w oczy każdemu, kto im podskoczy, i rozkładały ciężar równo na obie chude nogi, żeby stać. Nie wiemy jeszcze dokładnie, kim się stajemy, ale na pewno kimś, kim jeszcze nie byłyśmy....” Hej, dziewczyno! To nieschematyczna,  niebanalna, pełna emocji historia, która ujęła mnie swoją innością. Fabuła książki została dobrze nakreślona, z dużą dozą dystansu. Autorka przemyca wiele ciekawych postaci do tej historii, które dodają fajnego smaczku i zaciekawiają między innymi Alinę Szapocznikow, Zofię Stryjeńską, Krystynę Skarbek. Pełna refleksji, emocji, ukrytych uczuć opowieść, okraszona lekką dozą  komizmu sytuacyjnego. Książka toczy się swoim rytmem, spokojne, niepospiesznie wciągając nas do świata kobiet Zaborskich. Autorka niczego nie ubarwia, pokazują życie tych kobiet, relacje między nimi, takie, jakie jest naprawdę z całą paletą niedoskonałości. Historia o sile, niedoskonałościach, życiu po swojemu i według własnych zasad a przede wszystkim odważnych kobietach, które nie boją się  żyć po swojemu i iść pod prąd.  Historia kobiet, które wiodły nieoczywiste życie, pełne niepowtarzalności, rozrywki, przełamując codzienną rutynę, ale na swój sposób czuły się szczęśliwe. Miały swoją filozofię życia, żyjąc we śnie, że rzeczywistość skrywa o wiele więcej niż to, co widzialne i racjonalne. Wychowane w wierze, że trzeba być nonkonformistką i że liczy się sztuka i dusza. Miały swoje tajemnice, wady, słabości, takie uciekinierki z normalnego nudnego życia, żyjąc według swoich zasad.  Książka przede wszystkim pokazuje, że trzeba, zawsze, żyć po swojemu i być sobą nawet idąc pod prąd, będąc niezrozumiałym.  Autorka ma lekki, przyjemny styl, pełen  dystansu, wyczucia, co powoduje, że czytając, tę książkę zostajemy wciągnięci do intrygującego świata bohaterów. Postacie świetnie wykreowane, niepowtarzalne, autentyczne, silne, nieschematyczne, charyzmatyczne, skomplikowane. Zoya, Kamila, Łucja, Matylda to główne postacie tej historii, każda z nich była inna, miała swoje zalety, wady, słabości, a to dawała pełen ich realizm.  „Każda trasa ma w sobie coś dobrego i coś złego. I w ogóle nie ma się co za długo zastanawiać, bo co byśmy nie wybrali, to będzie trochę dobrze, a trochę źle”. Poznajemy historię i życie bardzo ciekawych  niesamowitych kobiet mieszkających w Krakowie.  Zoya Zaborska seniorka rodu, artystka rzeźbiarka z bardzo ciekawym zapleczem wspomnień. Była bezwzględna dla ludzi, których nie uważała za ciekawych. Każdy musiał być hałaśliwy, wyrazisty, nietuzinkowy. Kamila Zaborska prowadzi własną agencję reklamową, odnosi sukcesy na tym polu. W głębi duszy czuła się kimś gorszej kategorii we własnym domu. Kiedyś buntowniczka,  zbuntowana królowa życia, ale i tego zaprzestała, żyjąc w przeświadczeniu, że jest nieciekawa. Matylda Zaborska pokorna, oaza spokoju, milczącą. Nie potrafiła żyć bez tańca, lubiła seks. Łucja Zaborska zdolna, ale nie zdyscyplinowana studentka malarstwa pierwszego roku na ASP. Lubiła się wyróżniać, była skomplikowana, rubaszna, bezczelna, zadziorna i pełna buntu. Polecam. 

🌺🌺🌺🌺 Recenzja 🌺🌺🌺🌺 Patrycja Mnich " Hej, dziewczyno" @patrycja_mnich_autorka Wydawnictwo : Papierowy Motyl @papierowymotyl.pl 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 " Każda trasa ma w sobie coś dobrego i coś złego. I w ogóle nie ma się co za długo zastanawiać, bo co byśmy nie wybrali, to będzie trochę dobrze, a trochę źle..." " Hej, dziewczyno " powieść Patrycji Mnich jest historią wspaniałych kobiet nie poddających się jakimkolwiek schematom myślenia i działania, realizujących cele w zgodzie z sobą, nie z jakimkolwiek dyktatem zachowań.. "Hej, dziewczyno " to fascynująca książka, która opowiada historię rodziny Zaborskich - czterech niezwykłych kobiet: Zoyi, Kamili, Łucji i Matyldy. Każda z tych postaci ma swój własny światopogląd, który czerpie inspirację z artystek takich jak Alina Szapocznikow i Zofia Stryjeńska.. To opowieść o sile, którą chwilami stać nawet na słabość.. Autorka opowiada o kobietach jak nikt inny.. Autorka z pewnością ma zdolność do przekazywania swojej pasji i zainteresowania kobietami silnymi, niezależnymi i odważnymi.. Jej styl pisania jest pełen fantazji, dowcipu i komizmu sytuacyjnego.. Opowieść jest wciągająca i skonstruowana w sposób, który trzyma czytelnika w napięciu.. To wspaniałe, że autorka porusza temat feminizmu w sposób autentyczny i pozbawiony demagogii.. Cieszę się, że takie książki są dostępne i mogą inspirować innych do odwagi i realizacji swoich celów.. Powieść to doskonałe połączenie emocji, humoru i inspirujących treści.. Autorka świetnie oddaje charaktery i historie kobiet, które nie boją się być sobą i dążą do swoich celów.. Jej styl pisania jest zarówno błyskotliwy, jak i autentyczny, co sprawia, że czytanie staje się prawdziwą przyjemnością.. To naprawdę wspaniałe, że takie książki są dostępne i mogą wpływać na nasze myślenie i postawy.. " W sumie powinniśmy być wam wdzięczni. To wy stworzyłyście nasze ambicje i mózgi, inaczej by się nam nie chciało. W sumie to wy jesteście kreatorkami świata. Ale na nas spada cały ten brokat.” rzekł mężczyzna do kobiety, ujmując w kilku słowach mechanizmy rządzące światem…" Książka opowiada historię czterech niezwykłych kobiet mieszkających w Krakowie.. Pierwszą z nich jest Zoya Zaborska, która jest seniorką rodu i artystką rzeźbiarką.. Zoya była bardzo wymagająca i nie tolerowała ludzi, których uważała za nieciekawych.. Musieli być hałaśliwi, wyrazici i nietuzinkowi, aby przyciągnąć jej uwagę.. Kolejną kobietą jest Kamila Zaborska, która prowadzi własną agencję reklamową i odnosi w niej sukcesy.. Mimo to, w głębi duszy czuła się kimś gorszej kategorii we własnym domu.. Kiedyś była buntowniczką, ale z czasem zrezygnowała z tego stylu życia i uwierzyła, że jest nieciekawa.. Trzecią bohaterką jest Matylda Zaborska, która jest pokorna i oazą spokoju. Jednak nie potrafiła żyć bez tańca i lubiła seks.. To interesujący kontrast między jej spokojną naturą a jej pasjami. Ostatnią z kobiet jest Łucja Zaborska, zdolna, ale niezdyscyplinowana studentka malarstwa na ASP.. Łucja lubiła się wyróżniać i była skomplikowana, bezczelna i zadziorna.. Była pełna buntu i z pewnością przyciągała uwagę swoją niekonwencjonalną osobowością..

Hej Kochani Bardzo lubię powiew świeżości w książkach. Tutaj znalazłam nie dość, że tę świeżość, to mądrość życiową, przekaz kobiet dla kobiet oraz niezły żart. Pozycja Patrycji Mnich jest dla mnie spojrzeniem na świat oczami kobiet z różnych pokoleń, o różnych osobowościach. Każda z nich ma do przekazania kawałek swojej codzienności i swoich przeżyć. Każda z nich jest silna i walczy o swoje. Historie, które autorka ukazała, są z jednej strony zwyczajne, a z drugiej niezwykłe. Tytuł od razu nakierowuje nas, o czym będzie fabuła. Jednak nie jesteśmy przytłoczeni feminizmem. Wręcz przeciwnie, to pozycja, która w żaden sposób nic nam nie narzuca. Przyciąga swoją wyjątkowością, zwłaszcza że mowa jest o realnych osobach wplecionych w fikcję literacką. ,,Hej, dziewczyno!" Patrycji Mnich to moim zdaniem nietuzinkowa pozycja, w której można się zatracić i która za szybko się skończyła. Fantastyczne pióro autorki, dobry żart i lekkość nadają kwintesencji całej książce. Zaborskie to stuprocentowe indywidualistki, których upór i wytrwałość rzuca czytelnika na kolana. Polecam, gdyż mimo iż książka wygląda na poważną i trudną lekturę, to jest barwna i łatwa w odbiorze.

To nie jest zwykla ksiazka o jakis tak dziewczynach 🪻🪻🪻 Opowiada ona o silnych kobietach ktore stawiaja na swoim . I nie potrzebuja do tego pomocy . Sa silne,podazajace do celu, samodzielne i blyskotliwe. W tej ksiazce znajdziemy kazda emocje co w zyciu prawdziwym zyciu. Przejmnie sie czytalo ,calkiem cos innego. Normalnego 😀